‘கண்ணே காஞ்சனா’ என்று ஒரு நாவல். நாதன் என்கிற எழுத்தாளர் எழுதியது. இந்த நாவல் படிக்கையில் ஜெமினிகணேசன் நடித்த அந்நாளையத் திரைப்படம் ஒன்றினைப் பார்க்கும் உணர்வு எனக்குள் எழுந்தது. கதையின் திருப்பங்களும், சொன்ன விதமும் அப்படி. ஆனால் படிக்கும் சுவாரஸ்யத்திற்கு குறைவின்றி விறுவிறுவென்று செல்கிறது. அசோக், காஞ்சனா, கல்பனா, அரவிந்த் ஆகிய நான்கு கதாபாத்திரங்களின் கோணத்தில் அவரவர்கள் சொல்வதாக மாறி மாறி கதை சொல்லப்படுகிறது. அதன் விரிவான சுருக்கம் இங்கே:

கண்ணே காஞ்சனா

நாதன்

அசோக் சென்னையில் வசிப்பவன். வசதி படைத்தவன். விளம்பரப் பிரதிநிதியாகப் பணியாற்றும் அவன் பெங்களூர் செல்வதற்காக ரயிலில் புறப்படுகிறான். ரயில் கிளம்பும் நேரம் ஒரு இளம்பெண் ஓட்டமாக ஓடிவந்து ஏற முயல்வதைப் பார்க்கும் அவன், கை கொடுத்து அவளை கம்பார்ட்மெண்டி்ல் மேலே தூக்கி விடுகிறான். அடுத்த ஸ்டேஷனில் அவள் தோழிகள் வந்து அழைக்க அவள் ‌போய் விடுகிறாள். அந்தப் பெண்ணின் அழகு அவன் மனசில் ஒட்டிக் கொள்கிறது.

அவள் காஞ்சனா. மருத்துவக் கல்லூரியில் படிப்பவள். அதே கல்லூரியில் படிக்கும் அரவிந்த் என்பவனைக் காதலிக்கிறாள். ஹவுஸ் சர்ஜனாக இருக்கும் அரவிந்த் படிப்பு முடிந்ததும் அடுத்த ஆண்டே அவள் வீட்டில் பேசி அவளைத் திருமணம் செய்து கொள்ளும் எண்ணத்துடன் இருக்கிறான்.

அசோக் சென்னை திரும்பியதும் பல கல்லூரிகளில் ‌ஏதோ ஒரு காரணம் சொல்லிச் சென்று தான் ரயிலில் பார்த்த அழகி தென்படுகிறாளா என்று தேடுகிறான். அனாவசியமாக அலைந்ததைத் தவிர வேறு பயன் கி‌ட்டவில்லை. அவள் கிடைக்காத ஏமாற்றத்துடன் இருக்கும் அவனிடம், அப்பாவும் அம்மாவும் கல்யாணப் பேச்சை எடுக்க, தட்டிக் கழிக்கிறான். பின்னொரு நாளில் அப்பாவின் கோவை நண்பரொருவர் வந்து, கோவை மில் அதிபரின் பெண் என்றும் படித்தவள் என்றும் சொல்ல, அப்பா அசோக்கை சம்மதிக்கச் சொல்கிறார். தட்டிக் கழிக்கப் பார்க்கும் அவனிடம் கோபமாகப் பேசும் அப்பா, பெண்ணின் போட்டோவை முதலில் பார் என்று அவனிடம் தருகிறார். வேண்டாவெறுப்பாக புகைப்படத்தைப் பார்க்கும் அவன் உடலில் மின்சாரம் பாய்ந்த உணர்வு. படத்தில் சிரித்துக் கொண்டிருந்தது- அவன் ரயிலில் பார்த்து மனதைப் பறி கொடுத்தவள்.

காஞ்சனா அப்பாவிடமிருந்து வந்த மஞ்சள் தடவிய கடிதத்தை படித்துக் கொண்டிருக்க, அரவிந்த் வருகிறான். என்னவென்று கேட்கும் அவனிடம் தன் அப்பா மாப்பிள்ளை பார்த்து விட்டார் என்றும், அடுத்த வாரம் கல்யாணம் என்றும் அவள் ‌சொல்ல கோபிக்கிறான் அரவிந்த். சற்று நேரம் சென்றபின் கல்யாணம் தன் அக்கா கல்பனாவுக்கு என்றும் தனக்கு இரண்டு நிமிடம் முன் பிறந்த இரட்டைச் சகோதரி அவள் என்றும் சொல்கிறாள் காஞ்சனா.

கல்யாண  தினத்தன்று காஞ்சனா வந்த ரயில் ஈரோட்டில் கவிழ்ந்து விட, டாக்ஸி பிடித்து வந்தும், தாலி கட்டிய பின்னர்தான் வர முடிகிறது. தான் தாலி கட்டிய கல்பனா அருகில் அமர்ந்திருக்க, வாசலிலிருந்தும் அவளே வருவதைக் கண்டு திகைக்கும் அசோககிற்கு அவர்கள் இரட்டையர்கள் என்பதும் தான் விரும்பியது காஞ்சனாவை, ஆனால் மணந்தது கல்பனாவை என்பதும் தெரியவர, இடிந்து போகிறான். ஆனால் மனதைத் தேற்றிக் கொண்டு கல்பனாவுடன் வாழத் தொடங்குகிறான். பேச்சுவாக்கில் அவளிடம் இரட்டையரான அவர்களிடம் எப்படி வித்தியாசம் காண்பது? என்று அவன் கேட்க, அவள் மார்பிலும், இடுப்பிற்குக் கீழும் இரண்டு மச்சங்கள் கல்பனாவுக்கு உண்டு என்றும், தனக்குக் கிடையாது என்றும், அதை பார்த்தா கண்டுபிடிக்க முடியும் உங்களால், பழக்கத்தில்தான் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும் என்றும் சொல்கிறாள்.

தேனிலவு முடிந்து வரும் கல்பனா-அசோக்கிடம் கல்பனாவின் அப்பா அவர்களுக்காக மாம்பலத்தில் ஒரு தனி பங்களா வாங்கியிருப்பதாகச் சொல்லி, ஒரு பியட் காரையும் பரிசளிக்கிறார். இத்தனை வசதி படைத்த அவர், ஹாஸ்டல் செல‌வுககு சிக்கனம் பார்த்துத் தொலைத்திருக்கக் கூடாதுதான்! ஹாஸ்டலில் படித்துக் கொண்டு இன்னொரு ‌மகள் காஞ்சனா ஏன் ஹாஸ்டலில் இருக்க வேண்டும், அவளும் அவர்களுடன் அந்த பங்களாவிலேயே தங்கிக் கொள்ளட்டும் என்கிறார். தயங்கும் காஞ்சனாவை அசோக்கும், கல்பனாவும் வற்புறுத்த ஒப்புக் கொள்கிறாள். இந்த ஏற்பாட்டினால் ஏற்படப் போகும் விபரீத விளைவுகளை அவர்கள் யாருமே உணரவில்லை.

அந்த ஆண்டின் முடிவில் ஹவுஸ் சர்ஜன் பயிற்சி அரவிந்துக்கு முடிந்துவிட, ஓராண்டுக்குள் சென்னைக்கே வந்து, அவளைத் திருமணம் செய்து கொள்வதாக காஞ்சனாவிடம் கூறி விடைபெற்றுச் செல்கிறான். காஞ்சனா விடுமுறைக்கு ஊருக்குச் சென்றுவிட, உடல்நலம் குன்றும் அசோக்கிற்கு கல்பனா செய்யும் பணிவிடையில் அவன் நெகிழ்கிறான். காஞ்சனா-கல்பனா பிறந்தநாளின் போது நாடகத்துக்குச் செல்ல வேண்டுமென்று காஞ்சனாவும் கல்பனாவும் சொல்ல, நாடகம் என்றாலே பிடிக்காத அசோக் பீச் என்க, சீட்டெடுத்துப் பார்க்க முடிவாக, மூன்று சீட்டுகளிலும் பீச் என்று எழுதி ஏமாற்றி அவர்களை பீச்சுக்கு அழைத்துச் செல்கிறான். அங்கே வைத்துத்ன ட்ரிக்கை சொல்லி அவன் சிரிக்க, அவனை ஏமாற்ற முடிவு செய்யும் காஞ்சனா மறுதினம் கல்பனாவைப் போல் உடையணிந்து அவனுக்கு காப்பி எடுத்துச் செல்ல, முத்தம் கேட்டு அவள் கைபிடித்து இழுக்கிறான் அவன். உண்மையைச் சொல்லி அவன் ஏமாந்து விட்டதை ரசித்து கைகொட்டிச் சிரிக்கிறாள் காஞ்சனா. இதைவிடப் பெரிதாக வேறொரு நாள் அவன் ஏமாறுவான் என்று சவால் விடுகிறாள்.

இந்த விளையாட்டுகள் ஒருதினம் விபரீதமாகிறது. காஞ்சனாவுக்கு ஒருநாள் தாளமுடியாத தலைவலிவர, கல்லூரியிலிருந்து சீக்கிரமே வீடு வருகிறாள். கல்பனா கோயிலுக்குப் புறப்பட்டுச் சென்றுவிட, முகம் கழுவி வரும் காஞ்சனா, தன் அறையில் வைத்திருக்கும் தூக்க மாத்திரை பாட்டிலில் இருந்து மாத்திரை எடுத்து விழுங்குகிறாள்.  தன் அறையில் துவைக்கப் போட்ட சேலைகள் வராததால், கல்பனாவின் அறைக்குப் போய் அவள் சேலை ஒன்றைக் கட்டிக் கொள்கிறாள். அப்போது மழை பலமாகப் பெய்ய, சாரல் அடிக்கிறது. ஜன்னல் கதவுகளை ஒவ்வொன்றாகச் சாத்திவிட்டு வரும் அவளை தூக்க மயக்கம் ஆட்கொள்ள, நடக்க முடியாமல் கட்டிலில் விழுந்து மயங்கி விடுகிறாள்.

மதியத்திற்கு மேல் வேலை இல்லாததால் நண்பன் ஒருவன் அழைப்பின் பேரில் சூடான காட்சிகள் கொண்ட ஒரு இந்திப் படம் பார்த்து விட்டு நல்ல ‘மூடில்’ வீட்டுக்கு வருகிறான். கட்டிலில் கல்பனா படுத்திருக்கும் கோலம் காமத்தை விசிறிவிட, அவளை அணைக்கிறான். தூக்க மயக்கத்திலும் விழித்துப் பார்க்கும் காஞ்சனா, அசோக்கைப் பார்த்து உதற நினைத்தாலும், பேச நினைத்தாலும் மிக பலவீனமாக இருப்பதால் எடுபடவில்லை. அந்த நேரத்தில் மின்சாரமும் போய்விட, கூடல் நிகழ்ந்து விடுகிறது. மீண்டும் மின்சாரம் வந்தபோது கட்டிலில் படுத்திருக்கும் மனைவியின் ஆடையற்ற உடலை ரசிக்கிறான் அசோக்- அவள் அதுவரையில் வெளிச்சத்தில் பார்க்க அனுமதித்தில்லை ஆதலால். அப்போதுதான் அந்த மச்சங்கள் அவன் கண்ணில்பட, நடந்ததை அவை விளக்க, இடிவிழுந்தது போல அதிர்ச்சிக்குள்ளாகிறான். இனனது செய்வதென்று அறியாமல் காரை எடுத்துக் கொண்டு இலக்கில்லாமல் ஓட்டிச் செல்கிறான்.

கல்பனா மழை ஓயும் வரை காத்திருந்து கோயிலிலிருந்து திரும்பிவர, வீட்டில் யாருமின்றி மயான அமைதியில் இருக்கிறது. தங்கள் அறை கட்டிலின் மீது மல்லிகைப் பூக்கள் கசங்கிக் கிடப்பதையும், ஒரு கடிதத்தையும் பார்க்கிறாள். தான் கறைபட்டு விட்டதாகவும், காரணமா னவன் குற்றவாளி இல்லை என்றும் தான் இனி வரமாட்டேன் என்றும் காஞ்சனா எழுதிச் சென்றிருக்கிறாள். இரண்டையும் இரண்டையும் கூட்டிப் பார்க்கும் கல்பனாவால் அசோக்கை நினைத்தும் பார்க்க இயலாமல் வேரற்ற மரம் போல மயங்கிச் சரிகிறாள். ஊரெல்லாம் சுற்றியலைந்த அசோக் சற்று மனதை தேற்றிக் கொண்டு வீடு திரும்ப, கல்பனா கடிதத்துடன் மயங்கிக் கிடப்பதைப் பார்க்கிறான். அவள் மயக்கத்தை தெளிவிக்க, நடந்ததை சொல்லி அழுகிறாள். அநியாயத்துக்கு நல்லவனான அசோக்கும், நடந்த விஷயத்தை அவளிடம் சொல்லி, தானே குற்றவாளி என்பதையும் ஒப்புக் கொள்கிறான்.

காஞ்சனாவைத் தேடியலைந்தும் அசோக்கால் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை. கல்பனா அவனை மன்னித்து விட, குற்ற உணர்ச்சி கொள்கிறான் அவன். காஞ்சனா காணாமல் போய்விட்டாள், காதல் காரணமாக ஓடியிருப்பாள் என்று பெற்றோரிடம் (கணவனுக்காக பொய்) சொல்லி, பேப்பரில் ‘காணவில்லை’ விளம்பரம் தருகிறாள் கல்பனா. கிராமத்திலிருக்கும் அரவிந்த் அந்த விளம்பரத்தைக் கண்டு திடுககிடுகிறான். உடனே புறப்பட்டு விளம்பரத்திலுள்ள அசோ்க்கின் சென்னை முகவரிக்கு வந்து காஞ்சனாவின் கிளாஸ்மேட் என்று சொல்லி கல்பனாவிடம் பேச, அவள் காதலனுடன் ஓடியிருக்கிறாள் என்று கல்பனா சொல்வதைக் கேட்டதும் குழம்புகிறான். தன்னைத் தவிர வேறொரு காதலனா என்று அவன் மனம் தத்தளிக்க குழப்பத்துடன் திரும்புகிறான்.

காஞ்சனா ஒதுக்குப்புறமான கடற்கரையில் மனவேதனை தாளாமல் தண்ணீருக்குள் இறங்குகிறாள். கடல் அலை இழுத்துச் செல்ல நினைவிழக்கிறாள். மீண்டும் கண் விழித்தபோது தான் ஒரு மீனவர் குப்பத்தில் இருப்பதையும், தன்னை மீனவர்கள் காப்பாற்றியதையும் அறிகிறாள். அவர்கள் அங்கேயே தங்கும்படி அவளிடம் கேட்க, அவளும் அவர்கள் பாதுகாப்பில் வெளியே வராமல் அங்கேயே தங்கி விடுகிறாள். மூன்று மாதங்கள் சென்றுவிட, கல்பனா நாளுக்கு நாள் உடல் நலிந்து கடும் காய்ச்சலில் விழுகிறாள். டாக்டர் கை விரித்து விட, அசோக்கிடம் காஞ்சனாவைத் தேடிக் கண்டுபிடித்து கல்யாணம் செய்து கொள்ள வேண்டும் என்று சத்தியம் வாங்குகிறாள். அடுத்த கணம் அவள் உயிர்ப் பறவை பறந்து விடுகிறது.

அரவிந்த் காஞ்சனா செய்த துரோகத்தை நினைத்து மனம் குமுறிக் கொண்டிருக்கிறான். அச்சமயம் பம்பாயிலிருந்து (அப்போது மும்பை அல்ல) வந்த அவன் சித்தப்பா, தான் நடத்தி வரும் நர்சிங்ஹோமை அவனிடம் ஒப்படைப்பதாகக் கூறி அழைக்க, தனக்கும் மனமாற்றமாக இருக்கும் என்று பம்பாய் சென்று அதை ஏற்கிறான் அரவிந்த. சில நாட்களிலேயே புதிய இளம் டாக்டரின் கைராசி அங்கு பிரபலமாகி விடுகிறது.

அந்த மீனவர் குப்பத்துக்கு காஞ்சனா சென்று மேலும் ஒரு மாதம் ஓடி விட்டிருக்க, காஞ்சனா மயங்கி விழுந்ததன் காரணம் கர்ப்பம் என்று கூறிச் செல்கிறார் டாக்டர். அவளுக்கு ஆதரவுதந்து குடிசையில் வைத்திருந்த லட்சுமி என்பவள் தன் கண‌வனையும், காஞ்சனாவையும் இணைத்து சந்தேகப்பட, அவர்கள் அனைவருக்கும் நடந்தவற்றை மறைக்காமல் சொல்கிறாள் காஞ்சனா. இதற்கு மேலும் தான் அங்கிருந்தால் அவர்கள் நிம்மதி கெடும் என்று முடிவெடுத்து அன்றிரவே அங்கிருந்து கிளம்பி மீண்டும் சென்னை நோக்கிச் செல்லத் தொடங்குகிறாள் காஞ்சனா

அசோக், கல்பனா இறந்தபின் சென்னையில் வாழப் பிடிக்காமல் எங்காவது சென்றுவிடலாம் என்று சென்ட்ரல் வருகிறான். அங்கே மீசை, தாடியுடன் தளர்ந்து போனவனாய் காட்சிதரும் அவனைப் பார்க்கும் காஞ்சனா, அவன் கண்ணில் படாமலிருக்க வேண்டி கிளம்பிக் கொண்டிருந்த ரயிலில் ஏறிவிடுகிறாள். அது பம்பாய் செல்லும் ரயில். அசோக்கும் அதற்குத்தான் டிக்கெட் எடுத்திருந்ததால் வேறு பெட்டியில் இருக்கிறான். ரயிலில் காஞ்சனாவின் அருகில் அமர்ந்திருக்கும் அம்மாள் தன்‌ பெயர் சாரதா என்றும், பம்பாயில் சமூக சேவகி என்றும் அறிமுகமாகிறார். அவளுக்கு பம்பாயில் வேலைக்கு ஏற்பாடு செய்வதாக ஆறுதலளிக்கிறார்.

பம்பாய் ரயி்ல் நிலையத்தில் அசோக், காஞ்சனாவைப் பார்த்துவிட்டுக் கூவியழைக்க, காதி‌லேயே விழாதவள் மாதிரி சாரதா அம்மாளுடன் போய்விடுகிறாள் அவள். பம்பாயிலேயே தங்கி அவளைத் தேடத் தீர்மானிக்கும் ‌அசோக், லாட்ஜ் ஒன்றில் தங்கி, அங்கேயே ஒரு வேலையையும் பார்த்துக் கொள்கிறான். காஞ்சனாவை அன்பாக பார்த்துக் கொள்ளும் சாரதாம்மாள், அவள் கருவைக் கலைக்கும்படி யோசனை கூற, காஞ்சனா அதை ஏற்க மறுக்கிறாள்.

அதன்பின் ஏழு மாதங்கள் ஓடிவிட, ஒருநாள் காலை சாரதாம்மாளின் அறையில் ஒரு ஆல்பத்தைப் பார்க்கிறாள். பல அழகிய பெண்களின் நிர்வாணப் படங்கள் ஒட்டப்பட்டு, அதன் கீழ் தொகையும் குறிப்பிடப்பட்டிருப்பதைப் பார்க்கிறாள். அந்த ஆல்பத்தில் தன்னுடைய நிர்வாணப் படத்தையும் கண்டு திடுக்கிடுகிறாள். தலை மட்டுமே தன்னுடையது என்பதை அறிய முடிகிற காஞ்சனாவுக்கு, சாரதாம்மாள் உண்மையில் சமூக சேவகி இல்லை என்பதும், அந்தப் போர்வையில் வேறு தொழில் செய்வதும் அப்போது தான் தெரிய வருகிறது. சாரதாம்மாவும், மற்றொருவரும் பேசுவதை ஒட்டுக் கேட்டு இதை உறுதி செய்து கொள்கிறாள். தலைசுற்ற, மாடிப்படியிறங்கி தன் அறையினுள் நுழைபவளை மயக்கம் ஆட்கொள்ள, கீழே சரிகிறாள். இடுப்பு வலி ஏற்படுகிறது.

அரவிந்த் வீட்டுக்கு வந்து உடை மாற்றும் நேரத்தில் ஆஸ்பத்திரியிலிருந்து எட்டுமாத கர்ப்பிணி ஒரு்த்திக்கு ஆபரேஷன் செய்ய வரும்படி அவசர அழைப்பு வருகிறது. அங்கே காஞ்சனாவைக் காணும் அவன் பேரதிர்ச்சி அடைகிறான். ஆனாலும் உணர்வுகளைக் கட்டுப்படுத்தியபடி ஆபரேஷன் செய்கிறான். குழந்தை இறந்தே பிறக்கிறது. அன்று மாலை மயக்கத்திலிருந்து கண் விழிக்‌கும் காஞ்சனாவின் விழிகள் ஒளியிழந்து விட்டிருக்கின்றன. தன்னால் பார்க்க இயலவில்லையே என்று அவள் கதறி அழுவது எதிரிலிருக்கும் அரவிந்தின் மனதைப் பிசைகிறது.

கர்ப்பம் கலைந்து கண்களை இழந்த காஞ்சனாவை தான் சொல்லும் தொழில் செய்து பிழைக்கும்படி சாரதாம்மாள் வற்புறுத்துகிறாள். காஞ்சனா அவளிடம் அன்பாகப் பழகும் ‘டாக்டரிடம்’ தன்னை சாரதாம்மாளிடமிருந்து காப்பாற்றும்படி வேண்டுகிறாள். டாக்டரிடம் தன் வாழ்க்கைக் கதையை ஒளிவுமறைவின்றிக் கூறுகிறாள். நடந்‌தவற்றை அப்போது தான் அறியும் அரவிந்த் தன்னை வெளிப்படுத்திக் கொண்டு, அவளை தவறாக நினைத்ததற்காய் மன்னிப்புக் கேட்கிறான்.

காஞ்சனாவை இனி தான் பார்த்துக் கொள்வதாகவும், அனுப்ப முடியாதென்றும் சாரதாம்மாளை மிரட்டி அனுப்பி விடுகிறான். தான் அசோக்கைத் தேடி்க் கண்டுபிடித்து காஞ்சனாவை அவரிடம் ஒப்‌படைத்தாக காஞ்சனாவிடம் சொல்கிறான். ஒருநாள் நிகழ்ந்த தவறுக்காக அவருடன் வாழ்நாள் முழுதும் வாழ வேண்டுமா என காஞ்சனா எண்ணினாலும், கறைபட்ட தன்னை அரவிந்துக்குத் தருவதா என்ற தயக்கத்தில் சம்மதிக்கிறாள்.

கடும் மழை பொழியும் நேரத்தில் ஒரு மரத்தடியில் மழைக்காக ஒதுங்கும் அசோக், குளிரில் தவிக்கும் ஒரு பிச்சைக்காரனுக்கு தன் கோட்டைப் போர்த்திவிட்டுப் போகிறான். மறுதினம் காலையில் செய்தித் தாள்களில் இடிவிழுந்து அசோக் என்ற வாலிபர் பலி என்றும், கோட்டிலிருந்த டைரி அடையாளம் காண உதவியது என்றும் செய்தி வந்திருப்பதைப் பார்க்கிறான் அசோக். தான் இறக்கவில்லை என்று ஸ்தாபித்து யாருக்கு என்ன பிரயோஜனம்? இறந்தவனாகவே இருந்துவிடலாம் என்றெண்ணி பேசாமலிருந்து விடுகிறான்.

அந்தச் செய்தியைப் படிக்கும் அரவிந்த், போலீஸ் ஸ்டேஷன் சென்று டைரியைப் பார்த்து இறந்தது அசோக்தான் என்பதை உறுதிப்படுத்திக் கொள்கிறான். காஞ்சனாவிடம் அதைச் சொல்ல, அவள் கதறி அழுகிறாள். அதன்பின் அரவிந்த், அவள் மனதைத் தேற்றி மணந்து கொள்கிறான். அதன்பின் ஒரு மாதம் கழித்து, ஆபரேஷன் செய்து காஞ்சனாவுக்கு பார்வை வரவழைப்பதற்கு அமெரிக்க டாக்டர் ஒருவரைச் சந்திக்க காரில் இருவரும் செல்கையில் பார்த்துவிடும் அசோக் குறுக்கே வர, கார் சக்கரம் அவன் காலில் ஏறி விடுகிறது. நினைவிழக்கும் அவனை தன் ஆஸ்பத்திரியில் சேர்த்து சிகிச்சையளித்து விட்டு அமெரிக்க டாக்டரை அரவிந்த் சந்திக்க, அவர் ஒரு வாரத்திற்குள் யாராவது கண்தானம் செய்தால் அவளுக்கு ஆபரேஷன் செய்வதா கவும், அதற்குமேல் இந்தியாவில் தங்க முடியாது என்றும் சொல்கிறார்.

ஆஸ்பத்திரியில் கண் விழிக்கும் அசோக்கை சந்திக்க டாக்டர் அரவிந்த் வர, அவனிடம் தன் பெயர் கண்ணன் என்று சொல்லி, பேச்சுக் கொடுத்து நடந்த எல்லா விவரங்களையும் தெரிந்து கொள்கிறான் அசோக். அன்றிரவு ஆஸ்பத்திரியிலிருந்து கண்ணன் என்ற அந்த பேஷண்ட் மூன்றாவது மாடியிலிருந்து தவறி விழுந்து இறந்து விட்டதாக போன் வருகிறது.

அரவிந்துக்கு கடிதம் எழுதி வைத்திருக்கும் அசோக், அதில் தான் கல்பனாவிடம் காஞ்சனாவுக்கு வாழ்வு தருவதாக வாக்களித்ததையும், இப்போது வாழ்வு கிடைத்துவிட்ட நிலையில் கல்பனாவிடமே செல்வதாகவும், தன் கண்களை காஞ்சனாவுக்கு தருவதில் மனப்பூர்வ சம்மதம் என்றும் எழுதி கையெழுத்திட்டிருக்கிறான்.

பிறகென்ன…? காஞ்சனா கண்ணொளி பெறுகிறாள். அரவிந்த் அவளிடம் உனக்கு கண்ணொளி தந்து வாழ்வளித்தவர் என்று அசோக்கின் சட்டமிடப்பட்டு, மாலையிடப்பட்ட படத்தைக் காட்டுகிறான். அவள் கதறி அழ, புகைப்படத்தில் அசோக் சிரித்துக் கொண்டிருக்கிறான்.

முந்தையபகுதி – 14