Category :எழுத்தாளர் பேனாமுனை

அத்தியாயம் – 7                                    &Read More

அத்தியாயம் – 7 பிளாஷ்பேக் – சம்பவம் ஐந்திலிருந்து பத்து வரை– 1975லிருந்து 1998வரை தொடர்ந்து விசாலாட்சியை சீனி அடிப்பது தினசரி வழக்கமாய் போயிற்று. அடிக்கும் விதமும் புதிது புதிதாய். ஒருநாள் தலையணையால் மொத்துவான். இன்னொருநாள் விசாலாட்சியை பெட்சீட்டில் சுருட்டி கால்களால் மிதிப்பான். ஜாக்கட் இல்லாமல் இருகைகளை உயர்த்திக்கட்டி அக்குள்களில் ஊசி குத்துவான். ஷார்ட் ஷர்க்யூட் ஆகும் வண்ணம் மின் உபகரணங்களை ஆயத்தப் படுத்தி தொடச் சொல்லுவான். மின்தாக்குதலில் தூக்கி எறியப்படும் விசாலாட்சியைக் கண்டு கைகொட்டி சிரிப்பான். […]Read More

    அத்தியாயம் – 6 மறுநாள் நடைபெறப் போகும், இண்டர் ஸ்டேட் டான்ஸ் காம்படிஸனுக்காக அன்று மதியம் இருந்தே அனைத்துக் கல்லூரி மாணவர்களும், மாணவிகளும் தங்களுக்கென ஒதுக்கப்பட்ட வகுப்பில் நடனப் பயிற்சியில் ஈடுபடத் துவங்கினர். மாலை வாக்கில், பிராக்டீஸிற்கு ஓய்வு கொடுத்து விட்டு, ஸ்டூடண்ட்ஸ் மத்தியில் அமர்ந்து அவர்களுக்கு தன்னம்பிக்கை வாசகங்களைச் சொல்லி ஊக்கப்படுத்திக் கொண்டிருந்தாள் வைசாலி. அப்போது இடையில் புகுந்த ஒரு மாணவி, “மேடம்… ஒரு சின்ன தகவல்… சொல்லலாமா?” தயக்கத்துடன் கேட்டாள்.  “டான்ஸ் […]Read More

அத்தியாயம் – 6  வானம் இருண்டு இடியுடன் கூடிய மழை பெய்து கொண்டிருந்தது. சன்னலுக்கு வெளியே சரக்சரக்கென்று சாரல் அவ்வப்போது வீசி சென்றன. கடிதம் போடுவதற்காக வெளியே நுழைவாயிலில் கட்டி வைத்திருந்தத பால் பெட்டி மீதும் ‘டமடம’ வென்று சத்தம் எழுப்பியபடி கொட்டியது மழை. அகச்சூழலில் புயலடித்துக் கொண்டிருக்கும் போது, புறச்சூழலில் நடக்கும் விஷயங்கள் எதுவுமே மனத்தில் பதியாது. அப்படித்தான் கார்த்திக்கு அன்று என்ன நடந்தது?  சாலைக்கு எப்படி வந்தோம்?   பேருந்தில் ஏறி எப்படி வீட்டுக்கு வந்தோம்? […]Read More

அத்தியாயம் – 6 ஒருவரது வீட்டிற்கு போகும் போது வெறும் கையுடன் போகலாமா..? என்ன வாங்கிப் போவது..? அவனது வீட்டில் யார் யார் இருப்பார்கள்..? அவனுக்கு கல்யாணம் ஆகியிருக்குமா..? மனைவி.. குழந்தைகள் யோசித்து விட்டு இல்லை நிச்சயம் அவன் இன்னும் பேச்சிலர் தான்.. ஏனோ இது மிக உறுதியாக ஆராத்யாவின் மனதில் பட்டது.. ஆர்யன் பார்ப்பதற்கு மிகவும் இளம் வயதினனாக, சென்ற வருடம் தான் முதுநிலை படிப்பை முடித்து கல்லூரியிலிருந்து வெளி வந்தவன் போல் தோன்றினான்.. எனவே […]Read More

அத்தியாயம் – 6 “ எத்தனை நாட்கள் இங்கே தங்கப்போறிங்க?” அந்த ஹோட்டலின் அழகான வரவேற்பாளினி கேட்க குமணன் சொன்னான். “வர்ற பத்தாம் தேதிவரை. ஒருவாரம் இங்கேதான்” என்று சொன்னவன் அவள் அறியாதவாறு அர்த்தத்துடன் கோதையைப் பார்த்து கண்ணடித்தான். கோதை வேறு பக்கம் முகத்தை திருப்பிக்கொண்டாள். வெட்கத்துடனா? வேண்டுமென்றா என்று கண்டுபிடிக்க நேரம் கொடுக்காமல் வரவேற்பாளினி பெரிய ரிஜிஸ்தரை நகர்த்தி கையெழுத்து வாங்க வேண்டிய இடங்களில் கையெழுத்து வாங்கிக்கொண்டாள். “ரூம் நம்பர் நூற்றி எட்டு “சாவியை அவன் […]Read More

அத்தியாயம் – 6 நந்தினி அவளது சீட்டில் உட்கார்ந்து வேலை பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். அப்போது அவளது போன் ஒலித்தது. எடுத்து நம்பர் பார்த்தாள். “அப்பா“ என பெயர் தெரிந்தது. ஆன் பண்ணி “சொல்லுங்கப்பா..“ என்றாள். “ஒண்ணு சொன்னா என்னை திட்ட மாட்டியே..“ “என்னப்பா..“ “பால் வாங்கலாம்ன்னு கடைக்கு போயிருந்தேன்.. வாங்கிட்டு திரும்பும் போது கல்லுல கால இடிச்சுகிட்டேன்.. நகம் லேசா பேத்துகிச்சு..“ நந்தினி பதறி போனாள். “எதுக்குப்பா நீங்க கடைக்கு போனிங்க.. சொன்னா சாய்ந்தரம் வரும் போது […]Read More

அத்தியாயம் – 6                                     எதிர்பார்ப்பு இல்லாமல் அன்பு செலுத்தப் பழகுங்கள்.                                     விட்டுக் கொடுப்பதாக இருந்தால் மனதார விட்டுக்                                     கொடுங்கள். மனதில் அசூயை, கர்வம் இல்லாமல்                                     எதையும் செய்யப் பழகுங்கள். நேசம் என்பது மட்டுமே உங்கள்                                     இயல்பாக இருக்கட்டும்.                                       “வாவ்” விசில் அடித்தான் பாலு.             அவனால் மௌனிகாவை விட்டு பார்வையை நகர்த்த முடியவில்லை. எழிலான சிற்பம் போல் பாட்டியிடம் அமர்ந்து பேசிக் கொண்டிருந்த பெண் புதிதாகத் தெரிந்தாள். […]Read More