சிவப்பு சிக்னலின் நடுவே சிங்காரப் பெண்ணொருத்தி… வண்ணச் சரிகைச் சீலை .. சன்னல் வைத்த ரவிக்கை… உதட்டுச் சாயம்… மையெழுதிய அகலக் கண்கள் … கைதட்டிக் காசு கேட்கிறாள்… பிச்சையாய்த் தோன்றவில்லை… தந்ததும் தலையில் கைவைத்து புன்னகையுடன் வாழ்த்துகிறாள்… பொய்யெனத் தோன்றவில்லை…. பெற்று, விட்டவரினாலும் கூட இனங்காண முடியா பேரழகுக்காரி .. அவளுக்கென்று ஒரு இனம்… அவளுக்கு மட்டுமே ஒரு கடவுள் … அவளுக்கென ஓரிசை, நடனம்…. வழிபாடுகளில் மிஞ்ச முடியாத பெருமை வாய்ந்தது எம்மானுடம்… உயிரில்லா […]Read More
வலி தாங்கிஉயிர் தந்தாள்.. இமை தாங்கும் விழிகளாய்ஒளி தந்தாள்.. நதியோடும் அலை நடுவேவிளையாடும் நீர்க்குழிமியாய்நமை ஈன்று அன்பின் கடலானாள்.. நினைவில் அகலாத அவள் முகம்நிலத்தில் இருந்து அகன்றாலும்அகலாது அந்த நிலவு முகம்.. தன்னலம் காணா ஒரு மனம்..எந்தாளும் தளிரையே காணும் அந்த மரம்..களைத்து அலுத்தாலும் காட்டிக் கொள்ளாது.. கண்கள் உறங்கினாலும் அவள் கனவுகளிலும்பிள்ளையின் நினைவே பெரிதாய் தோன்றும்..மண்ணில் இருக்கும் வரை மதித்துப் போற்று….Read More
இரவைத் துவைத்துஈரம் சொட்டாமல்உலர்த்த வேண்டும்எப்போதாவது… சகட்டுமேனிக்குகனவுகள் முளைத்துகண்களை சங்கடத்திலாழ்த்துகிறது சொற்களில் மகரந்தப்பொடிஎப்படித்தான் ஒட்டிக் கொள்கிறதோபராபரமே… உறங்கா விரல்களின் வழியேபயணிக்கிறது காட்டுச் சிறுக்கியின்களவுக் காமம்.. மீன்களெல்லாம் தூண்டில்கள்தூண்டிலெல்லாம் மீன்கள்கரைகளற்ற கும்மிருட்டில்துள்ளிப் பாய்கின்றன.. இரவுக்கு ஒரு லாக்கர்இருந்தால் கூடஎப்போதும் நல்லது பகலில் திறக்கசாவியோடுவெளிச்சம் ஓட வரும் என்னவோமனதில் பட்டதுஇரகசியங்கள் புரளும்இரவைத் துவைத்துகாயப் போட்டால்நல்லது என்று..! குளியல் அகம் குளிப்பாட்டஒரு குளியலறைஎண்ணங்கனை தூய்மையாக்கஒரு மூலிகை சொல் ஆதிக்குளியலை காணாதிருக்கசின்ன தாழ்ப்பாள்மனம்விட்டு விசிலடித்தபடிசில்குளியல் அகத்தின் மலர்ச்சிக்குபுத்தாடைச் சிந்தனைபயணிக்கும் சொற்களுக்குநாகரிக நடைப்பயிற்சி வெல்லும் சொல் […]Read More
லாக்-டவுன்-6 முகக்கவசத்தின் உள்ளே ஒளிந்து கொள்ளும்வெறிச்சிட்ட வானம் மிகப்பெரியது.சுவாசத்தின் வெளியேகும்கரியமிலவாயு பரவிப் பரவிமேகமாய் அழுத்தம் கொண்டு மோதுமந்தமலைமுகட்டின் தரையெலாம்வெப்பம் பூக்கும்.பள்ளத்தாக்கில் இறங்கிதூறலாய் மாறாமல் ஈரமாயாகும்மென் குளிரில்பறந்து செல்லுமப் பறவைக்கூட்டம்அறிந்திருக்கிறதுஈரத்தின் மென்குளிரையும்இதமான இளஞ்சூட்டையும் லாக் டவுன் – 5 முகக்கவசம் அணிந்தபடிபேசிச் செல்பவர்கள்என்ன பேசுகிறார்கள்எனப் புரியவில்லை தொலைபேசியில் நண்பர்தெரிவித்த செய்தியோஇதுவரை யறியாததாய்இருக்கிறது தொலைக்காட்சியில்செய்தி வாசிப்போர்அண்மைச் செய்திகளுக்காகஆளாய்ப் பறக்கிறார்கள் சுகாதாரத்துறையின் அறிக்கைஇளவயது கற்றகூட்டல் கணக்குத் திறனைமீளப் புதுப்பிக்கிறது முடக்கம் செயலின்மையிலிருந்துவார்த்தைப் பிரயோகமாய்வடிவம் கொண்டு விட்டது தளர்வு புத்தெழுச்சிக்கு மாறாய்தளர்வைத் தருவதுதாங்கொணாத் […]Read More
தடியின் பிள்ளையே!தமிழைத் தாங்கிப் பிடித்தாய்!உன் கரகரத்த குரலில்ஓடி விளையாடியது தமிழ்! உன் பேச்சைக் கேட்கஇரவுப் பனியிலும்அமர்ந்திருந்தது கூட்டம்புது விடியல் காண! உதயசூரியனே!ஒரு கோடி கரங்களாகஉயர்ந்து கேட்டதுஉன் ஒற்றை விரல்! கட்டை மீசைகுடையாக நின்றதுதமிழ் உதிர்த்த இதழுக்கும்தமிழ் நாட்டிற்கும்! குட்டை உருவம்அமெரிக்காவையும் தொட்டதுஅதீத அறிவாற்றலால்! வெள்ளாடைசுயமரியாதை திருமணங்கள்நடத்தியதுவெள்ளை உள்ளத்தால்! காஞ்சிநூல் கொண்டுநெய்து தந்ததுஓர் பேரறிஞரை! நல்ல தம்பியை இயக்கியஎங்கள் அண்ணாவே!இலட்சம் நல்ல தம்பியர்நின்றனர்இலட்சியத்தோடுஉன் கை கோர்த்து! ஆதிக்க சக்திகளுக்கெதிராகதுடித்து எழுந்தாள்உன் ’வேலைக்காரி!’ பொடி போட்டுப் பேசியவரே!உன் பேச்சின் எழுச்சியில்தும்மி […]Read More
கரையின் மீதுஅலைக் கொண்ட தீராதகாதலை,முடிவற்றமுத்ததால்கரையை தீண்டும்அலைகள் போல,ஓயாமல் முத்தமிட்டுகொள்கின்றனநமது காதல் பயணங்களும்,நினைவுகளும்….. இளமைக் கால காதலில்,இறுக்கிப் பிடித்த கரங்களோடுநடைபோட்டகடற்கரையில்,கொஞ்சம் இதமாய் பிடித்து,மார்போடு அணைத்து,நினைவூட்டிக் கொள்கிறோம்,நம் இளமைக் காதலின்நினைவுகளை,நம் முதுமையில். இளமை கடந்து,முதுமை தொட்டு,நரை தட்டி போயினும்,முதல் பார்வையின் ஸ்பரிசமும்,முதல் அரவணைப்பின் துடிப்பும்,முதல் முத்தத்தின் இனிப்பும்,தலைகோதிய விரல்களின் இதமும்இன்றுவரை திளைத்துநிற்கிறது நம் காதலில். முதுமை எல்லையில் நாம் இருந்தும்,காதலில் இளமை இன்னும்முடியவில்லை போலும். ஆயுள் முடியும் முற்றத்திலும்,நம்மிடம்ஆனந்தம் திளைத்து,நிலைத்து போனது. ஆத்மார்த்தமான நம் காதலுக்குஆயுள் முடியஇன்னும் பல ஜென்மம்வேண்டுமடி… […]Read More
இந்த இரவுகளில் எல்லாம்அவன் தூங்குவதே இல்லை.தூங்காமல் கனவுக்காணும்அவன் அவனுக்கே நெடுந்துயரம் தான். அவன் இவ்வாறு கனவுகாண்பதை தன் பதினாறுவயதில் ஆரம்பித்திருந்தாலும் கூடமுப்பதைத் தாண்டியப் பிறகுதான் அந்த கனவுகளின் கொடூரம்அவன் அறிந்திருந்தான்.நிமிர்ந்தும் தூங்க முடியவில்லைசரிந்தும் தூங்க முடியவில்லை கமந்தும் தூங்க முடியவில்லைகனவுகள் கரப்பான்ப்பூச்சிகளைப் போல்அவனை குடைந்தெடுத்தன.இப்போதெல்லாம் இருக் கைகளும் அவனுக்குசலித்து பாரமாய் இருந்தன.நிம்மதியற்ற இரவுகள்நெடுந்தூரப் பயணத்தை ஒத்ததாய் முடிவறியாப் பாதையாய் சென்றது.இன்னும் சொல்வதானால்இரவுகளை விட பகல் தான்முற்றிலும் அவனுக்கான அமைதியைக் கொடுத்தது.“கனவுகளின்” தொல்லை இல்லை.வீடில்லை படிப்பில்லை வழுக்கைத்தலைசம்பளம் போதாதுநாத்தனார் […]Read More
அந்த நாள் ..என்வாழ்வுசந்தித்தமுதல் கொடூரம் … மனிதர்களென்றுஅன்னைஅடையாளமிட்டவர்கள்அன்றுஎன் கண்முன்மிருகங்களாய்… பிரியமாய்தூக்கியபோதுபிணந்தின்னிகழுகுகள் எனநான்அறிந்திருக்கவில்லை .. அருவருப்பானமுதல்முத்தம்அக்கிராமத்தின்ஆணிவேராய்அன்று தான்பெற்றேன் .. அந்நியர்கள்என்றாலும்அண்ணாஎன்று தானேஅழைத்தேன் … வயிற்றுப்பசியை விடகாமப்பசிபெரிதெனஎனக்கும்உணர்த்தினார்கள்… அம்மா ..அம்மா…என்றஎன் கதறல்கற்பத்தையும்கலக்கி இருக்கும்நீ மனிதனானால் … அம்மா சொன்ன” பூச்சாண்டி”அவன் தானோஎன்று கூடதோன்றியது … கால் சட்டைஇழுத்துஅவனுறுப்பை(அருவருப்பை)காட்டினான் …. பயத்தில்மூடப்பட்டகண்கள்கடைசி வரைதிறக்காமலேயேபோனது.. ஆண் வர்க்கத்தைவெறுத்தேன்அன்றுஎன் அப்பாவையும்கூடத்தான் .. நீ கேட்டிருந்தால்நானேஎன்பிறந்த மேனியைகாட்டியிருப்பேன்.. காரணம்எனக்கு அதன்வக்கிரம்தெரியாது .. அம்மா …என் வாழ்க்கைதொடங்குமுன்பேமுடித்துவிட்டார்கள் .. பிறந்தவுடன்என்னைகொன்றிருந்தால்நலமெனசென்றிருப்பேனோ ..!!!?? மனிதர்கள்சிதைப்பதை விடமண்ணில்சிதைப்பது மேல் .. […]Read More
கண்ணே கண்மணியேகண்ணிரண்டும் மின்னல் மின்னும் கண்ணிரண்டில்எள்ளளவும் கள்ளமில்லை கள்ளமிலா உன் சிரிப்பில்கவலையெலாம் மறந்துவிடும் மறந்துபோன பால்யகாலம்மறுபடியும் கையசைக்கும் கையசைக்கும் வேளையிலேகண்ணே கண்மணியே உனைப்போல நானுமேஉருமாறிப் போய்விடுவேன் புத்தம் புது மலராய் நீபூத்துச் சிரிக்கையிலே பூத்த மலரெல்லாம்பொசுக்கென்று வாடிவிடும் வாடிவிட்ட பூக்களை நீவருடிவிட்டால் போதுமவை மறுபடியும் மலர்ந்துன்முகம் பார்த்து மோட்சம் பெறும். – காஞ்சி. மீனாசுந்தர்Read More
ஆடிக் களைத்துஅடங்கி விட்டது மழை.குழந்தையின் சிணுங்கலாய்கொஞ்சுகிறது தூறல். வான்முகம் பார்த்துக் கிடந்தவறண்ட ஆற்றில் உயிர்த்துளிஉள்ளே விழுந்த அமுதத்தில்உயிர்த்தெழுந்தது நிலம். மழையின் மெல்லிசைமனதின் இடுக்குகளில்ஒலிக்கிறது ஸ்வரங்களாய்ஓய்ந்து கிடந்த உணர்வுகள்உற்சாகமாகின்றன. மழை வந்த பொழுதில்மலர்ந்து விடுகிறது மனம்மண்வாசனையும்,மழைநீரும்கருத்த மேகமும்,காற்றும்கைபிடித்து அழைத்துச் செல்கிறதுகனவுலகிற்கு… மண்ணுக்கு மட்டுமல்லமனதிற்கும் தேவைஅவ்வப்போது அடித்துப் பெய்யும்ஒரு அடைமழைஅன்பு மழை. – ஜி.ஏ.பிரபாRead More
