அத்தியாயம் – 9 லீலா பேலஸ் ஹோட்டல். பர்த் டே ஹால் களை கட்டியிருந்தது. ராகவ், காரை நிறுத்தி கையில் பொக்கேவுடன் இறங்கி நடந்து வந்தான். அவன் வருவதை கவனித்த பத்மா, அவன் அருகில் ஓடி வந்தாள். “வெல்கம் ராகவ்..“ என்றாள். அவன் அவளது உடையை கவனித்தான். வெள்ளை கவுனில் ஒரு தேவதையைப் போல […]Read More
அத்தியாயம் – 9 “எல்லா விதைகளும் நல் கனியைத் தருவதில்லை. விதைக்கும்போது கவனமாக விதையுங்கள். மண்ணில் என்றாலும், மனதில் என்றாலும்.” “இரவில் நான் சரியாத் தூங்கறதில்லை”- பாலு வண்டியை நிறுத்திவிட்டு வாசல் கதவருகே செருப்பைக் கழற்றிய மௌனிகா நிதானித்தாள். பாலு கதவில் சாய்ந்தபடி நின்றிருந்தான். புன்னகையோடு அவனை ஏறிட்டாள் மௌனிகா. “என்ன விஷயம்? உடம்புல ஏதேனும் நோய் இருந்தாத்தான் இப்படி இருக்கும்.” “ஆமாம், நோய்தான்.” “என்ன […]Read More
அத்தியாயம் – 9 விசாலாட்சியின் மீதான வழக்கு கோர்ட் விசாரணைக்கு வந்து 11 மாதங்கள் ஆகியிருந்தன. இறுதிக்கட்ட வாதம். பப்ளிக் பிராஸிக்யூட்டர் எழுந்தார். இடதுகையில் குறிப்புகள். வலது கையால் மூக்குக்கண்ணாடியை திருத்திக் கொண்டார். “கனம் கோர்ட்டார் அவர்களே! இந்த நீதிமன்றம் ஒருவித்தியாசமான வழக்கை சந்தித்துக்கொண்டிருக்கிறது. கொலையாளி விசாலாட்சி தனது கணவனை திட்டமிட்டு சதி செய்து தூங்கும் போது வன்கொலை செய்திருக்கிறார். டர்னிப் ஒரு ஆங்கில நீர் காய்கறி. நமக்கெல்லாம் அதனை குழம்பு வைத்து சாப்பிடும் பொருளாகத்தான் தெரியும். […]Read More
அத்தியாயம் – 8 “நீ…. நீயா?…. நீ ஏன் இங்கே வந்தே?” அதிர்ச்சியிலிருந்து மீள முடியாமல் திக்கித் திணறிக் கேட்டாள் வைசாலி. “ஏன் வைசாலி…. நான் வந்ததினால் உன் சுயரூபம் வெளிப்பட்டுடுச்சு!ன்னு அதிர்ச்சியா இருக்கா?” நக்கலாய்ச் சிரித்துக் கொண்டே கேட்டான் அசோக். “அதிர்ச்சியா…. எனக்கா?…. ஹா….ஹா….ஹா…. அசோக் பையா… இந்த வைசாலியோட ஒரு முகம்தான் உனக்குத் தெரியும்… இவளுக்கு இன்னொரு முகம் இருக்கு… அது எப்படிப்பட்ட முகம்ன்னு…ம்ம்ம்ம்….இன்னும் அரை மணி நேரத்துல நீ தெரிஞ்சுக்குவே” அதைக் கேட்டு […]Read More
அத்தியாயம் – 8 ‘‘மழை வந்தால் நல்லா இருக்கும் இல்ல கார்த்தி’’ என்றாள். ‘‘நல்லா இருக்கும் தான். ஆனால் நீ நினைக்கும் போதெல்லாம் மழை வராதே’’ என்றான். ‘‘வரும் கார்த்தி’’ என்றாள். ‘‘அதெப்படி வரும்?’’ ‘‘மனசுக்குள் உன்னை நினைத்துக் கொண்டாலே தானாக மழை வரும். சாரல் வீசும்.. குளிர் அடிக்கும்…’’ ‘‘இது லைப்ரரி… பார்த்து…’’என்று அவன் கண்ணடிக்கவும், அவள் சிரித்தாள். அவன் கையில் இருந்த குறுந்தொகையைப் பிடுங்கி குறிப்பு எழுத்தத் தொடங்கினாள். சங்க இலக்கியத்தில் நட்பு […]Read More
அத்தியாயம் – 8 “வசுமதி இன்னமும் வரலையா..?” கேள்வி கேட்ட பரமசிவத்தின் குரல் கோவில் மணியை ஒத்தியிருந்தது.. “தோ வந்துடறேன்னு சொல்லி விட்டிருக்காப்பா..” பதில் சொன்ன சதுரகிரியின் குரல் அசையும் யானையின் கழுத்து மணியாக ஒலித்தது.. முன்னவர் மனோரமாவின் தந்தை, பின்னவர் மூத்த சகோதரர்.. ஆர்வமும், பாசமுமாக தங்கள் முகம் பார்த்து நின்றவளை இருவரும் திரும்பியும் பார்க்கவில்லை.. கட்டைக் குத்திய வீட்டின் மேல் விதானத்தையோ, சுண்ணாம்பு உதிர்த்திருந்த கூடத்து சுவரையோ பார்த்தபடி பேசினர்.. “மனோம்மா வசு […]Read More
அத்தியாயம் – 8 முகம் வெளிறிப் போய் அமர்ந்திருந்தாள் கோதை. அம்சவேணியின் கைகளுக்குள் இருந்த தன் கைகள் நடுங்குவதை உணர்ந்தாள். “கோதை..இதை கல்யாணத்துக்கு முன்னாடி ஏன் சொல்லலைன்னு நீ நினைப்பே. சொல்ற அளவுக்கு அவனுக்கு எந்த பிரச்சனையும் இல்லை. அவன் பூரண குணமடைஞ்சுட்டான். அது ஒரு ஆக்ஸிடன்ட் மாதிரி. சில நாட்கள் பாதிக்கப்பட்டிருந்தான். அவ்வளவுதான்.” கோதை எதுவும் பேசவில்லை. அமைதியாக இருந்தாள். “உன்னை ஏமாத்திட்டதா நீ நினைக்காதே. என் பையன் குழந்தைமாதிரி. அவனை கவனிச்சுக்க உன்னால்தான் முடியும்னு […]Read More
அத்தியாயம் – 8 ராகவ், வீட்டு வாசலில் பைக்கை நிறுத்திய போது, அவனது வீடு பூட்டியிருப்பது தெரிந்தது. இந்த நேரத்துல எங்க போயிருப்பாங்க? வெளில போறதா இருந்தா கூட அப்பா போன் பண்ணி சொல்லி இருப்பாரே? இன்னிக்கு பத்மா மேட்டர ஓப்பன் பண்ணிடலாம்ன்னு பார்த்தேன்.. அவங்க பாட்டுக்கு சொல்லாம கொள்ளாம எங்கயோ போய்ட்டாங்களே.. யோசனையுடன் போனை எடுத்தான். அப்போது நந்தினியிடமிருந்து அவனுக்கு போன் வந்தது. இவ ஏன் இந்த நேரத்துல போன் பண்றா? யோசனையுடன் ஆன் […]Read More
அத்தியாயம் – 8 உன் வாழ்க்கையை நீ நேர்மையுடன் வாழப் பழகு. உனக்காக மற்றவர்கள் வாழ முடியாது. மற்றவர்கள் வாழ்வை நீ வாழ முடியாது. ஆனால் மற்றவர்கள் சந்தோஷத்திற்காக நீ தியாகம் செய்ய முடியும். “மௌனமே பல சமயங்களில் விபரீதமாகி விடுகிறது.” மௌனிகா சூடாய் காபியைக் கொண்டு வந்து டேபிளில் வைத்தாள். “என்கிட்டே இருக்கு.” ரகுராமன் தன் பிளாஸ்கிலிருந்து தனக்கு ஊற்றிக் கொண்டார். இருவரும் காண்டீனில் […]Read More
அத்தியாயம் – 8 இரத்தச்சிவப்பு நிற கோட்மாடல் சட்டையும் வெள்ளைநிற பேன்ட்டும் உடுத்தியிருந்தாள் தேஜிஸ்வினி. கறுப்பு ஹீல்ஸ் கால்களில். கருநீல பேன்ட்டும் ஆரஞ்சுநிற உட்சட்டையும் ஓபன்காலர் சாம்பல் நிற கோட்டும் அணிந்திருந்தான் டியாரா. இருவரின் எதிரே ஜீவிதா, கீர்த்தி, பிரசாந்த். “உங்க மூவரையும் நாங்க விசாரிக்கனும்…’ “கேளுங்க… எல்லாம் எங்க தலையெழுத்து!” மூவரில் கீர்த்திதான் அதிகம் உடைந்து போயிருந்தாள். “முதலில் கேள்விகள் ஜீவிதாவுக்கு..” டியாரா. எதிர் கொள்ளத் தயாரானாள் ஜீவிதா. “உங்களுக்கு வயசென்ன ஆகுது ஜீவிதா.?” தயங்கி […]Read More
