தான் கிடைத்தது. இனி வர மாட்டான் என்று தீர்மானித்துக் கொண்டு மாடிக் கதவருகே சென்றாள். கதவில் கை வைக்கும் நேரம் எங்கிருந்து வந்தான் எப்படி வந்தான் என்று அறியும் முன்னே அவளிடையில் கையை கொடுத்து தூக்கி தன்னோடு சேர்த்துக் கொண்டு ஒரு சுற்று சுற்றி இறக்கி விட்டான். அவன் எதிர்பாராமல் வந்ததில் இன்ப அதிர்ச்சி அடைந்தாலும், அதுவரை கிடைத்த ஏமாற்றத்தில் அவன் மேல் கோபம் கொண்டு அவன் பிடியில் இருந்து தப்பித்து தள்ளி நின்று கொண்டு….” ஐ […]Read More
“சொல்லு ராகவ்!” “………..” “ஓகே! நான் நாளைக்கு ஆஃபிஸ் வந்ததும் பேசிக்கலாம்…” “………..” “ஓகே சீயூ” என்று பேசிக்கொண்டே வந்தவன், அவனது அன்னையின் அருகில் அமர்ந்தான். “யாரு கண்ணா? ராகவா?” என்று கேட்டார் செந்தளிர். “ஆமாம்மா. ஒரு வழியா அவனோட பிரச்சனை யெல்லாம் முடிஞ்சிடுச்சி. விஷயத்தைச் சொல்லத்தான் ஃபோன் செய்திருக்கான். அதோட, நாம அவனுக்குக் கொடுத்திருக்கும் ஆஃபர், தன்னோட தகுதிக்கு மீறினதுன்னு நினைச்சி ஏத்துக்க ரொம்பத் தயங்கறான். நாளைக்கு ஆஃபிஸ் போனதும் நீ அதுக்குப் பொறுத்த மானவன்னு […]Read More
மறுநாள் காலை வழக்கம்போல் கண்ணன் அங்கு வந்து நின்றான் சொன்னாற் போலவே காருடன் இம்முறை கதவைத் திறந்தது வேணி….! இருவராலுமே கண்களை சில விநாடிகள் ஒருவருக்கொருவர் முகத்தை விட்டு அகற்ற முடியவில்லை. வெளியே கிளம்பத் தயாராய் இருப்பதை போல் இருந்தது அவளின் தோற்றம். நேற்றே ராமதுரை அவர்களுடன் அவளும் வருவதாய் சொல்லியிருந்தது கண்ணனுக்கு நினைவு வந்தது. பார்வைப் பரிமாற்றங்களிலேயே கழிந்த நிமிடங்களின் முடிவில் கண்ணன் பேசியது “வீட்லே யாரும் இல்லைங்களா ?” “மாமா பக்கத்து உள்ள கடையிலே […]Read More
நகைச்சுவை நாவல் என்கிற வார்த்தையை யாராவது சொன்னால் உடனே மனதில் பளிச்சிடும் பெயர் ‘வாஷிங்டனில் திருமணம்’ என்பதுதான். எழுதப்பட்டு ஆண்டுகள் நிறையக் கடந்துசென்று விட்டாலும் இன்றளவும் புதிதாகப் படிப்பவர்களை வாய்விட்டுச் சிரிக்க வைக்கும், மீண்டும் மீண்டும் படிப்பவர்களைப் புன்னகையில் ஆழ்த்தும் இந்த நகைச்சுவைப் புதினத்திற்கு இணை சொல்ல மற்றொன்று இல்லை. வாஷிங்டனில் திருமணம்– சாவி – அமெரிக்க கோடீஸ்வரி ராக்பெல்லரின் நாத்தனார் பெண் லோரிட்டாவும், யுனெஸ்கோவில் பணிபுரியும் மூர்த்தியின் மகள் வசந்தாவும் கல்லூரித் தோழிகள். மிஸஸ் ராக்பெல்லரின் […]Read More
துயர் போயின, போயின துன்பங்கள்நினைப் பொன் எனக் கொண்ட பொழுதிலே. “உய்” என்று விசில் அடித்தது குக்கர். “நிறுத்து, நிறுத்து “என்று ஓடி வந்தாள் ஹரிணி. “விசில் அடிக்கக் கூடாதுன்னு சொல்லி இருக்கேன்ல. அதுக்குள்ள என்ன அவசரம்?” என்று அதன் தலையில் ஒரு தட்டு தட்டினாள். “வர,வர நீ சொல் பேச்சு கேக்கறதில்லை.”என்று குக்கரை இறக்கி வைத்தாள். யார் கூடப் பேசறா என்று எட்டிப் பார்த்தாள் அம்மா. “என்னம்மா காபி வேணுமா?” “அதெல்லாம் முதல்லியே குடிச்சாச்சு. நீ […]Read More
அவரின் அருகில் சென்று அமர்ந்த ராஜி” இந்த வயசில் அப்படி தான் எல்லாத்துக்கும் ஆசைப்படுவாங்க நாம தான் அவங்களுக்கு புரியிற மாதிரி எடுத்து சொல்லணும்…அதுவும் பெண்களுக்கு அப்பா சொன்னா நல்லா புரிஞ்சுக்குவாங்க” “இல்ல ராஜி நீ சில விஷயங்களில் தப்பா முடிவெடுக்கிற,நம்ம பேச்சை கேட்டு நம்ம பசங்க நடக்கிறாங்க..அப்போ நாம என்ன செய்யணும் அவங்களுக்காக ஒரு சில சின்ன விஷயங்களை விட்டுக் கொடுத்து சந்தோஷப்படுத்தணும்.” “நீங்க சொல்றது எல்லாம் சரி தான்…….ஆனா சின்ன ஆசைக்காக நம்ம பசங்களோட […]Read More
“அம்மா! சமோசா கோல்டன் பிரவுன் வந்ததும் எடுங்க… வெள்ளையா இருந்தா விக்ரம் சாப்பிடமாட்டார்… டீயில் அரைச் சர்க்கரை போட்டால் போதும்மா. அது தான் அவருக்குப் பிடிக்கும்” என என்றுமில்லாத திருநாளாக சமையலறையில் நின்றபடி ஒவ்வொன்றாக சொல்லிக் கொண்டிருந்த மகளைக் கவனித்துக் கொண்டே இருந்தார் தேவிகா. மகளது செயல்கள் அவருக்குச் சற்று வியப்பாக இருந்தாலும், அது தேவிகாவிற்கு பிடித்தே இருந்தது. காலையிலிருந்து அவரது தோழிகள் மாற்றி மாற்றி ஃபோன் செய்து, “விக்ரம் குமாரை உன் மகளுக்குத் தெரியுமாமே…!” என்று […]Read More
நெற்றியில் பளிரென்ற விபூதித் தீற்றலுடன் வெள்ளை வேட்டி சட்டையில் முழு கம்பீரம் தெறிந்தாலும் இளைஞன் என்று கங்கணம் கட்டிச் சிரித்தது அவனின் குறும்பு விழிகள். அமர்ந்திருக்கும் தோரணையிலே சிறுவயது பாட்டிகதையின் ராஜகுமாரனை நினைவூட்டினான். ஒருவரையொருவர் ரசித்துப் பார்த்துக் கொண்டிருந்ததை கண்ட வேலம்மாவிற்கு மகிழ்ச்சி கரை புரண்டு ஓடியது ஆத்தா கண்ணைத் தொறந்து விட்டியே, இந்த பையனுக்கு என் பொண்ணை பிடித்து விட்டது போல வேஷம் மட்டும் கட்டட்டும் உனக்கு 101 தேங்காய் உடைக்கிறேன். மனதிற்குள்ளேயே வேண்டிவிட்டு, “ஏண்டி […]Read More
ஒரு சரித்திர நாவலைக்கூட துப்பறியும் நவீனத்தின் விறுவிறுப்புடன் எழுத முடியும் என்று நிரூபித்திருக்கிறார் ஸ்ரீவேணுகோபாலன். இவரை நினைக்கும் போதெல்லாம் ஆச்சரியம்தான் வரும் எனக்கு. ஒரு சரித்திர நாவலைக்கூட துப்பறியும் நவீனத்தின் விறுவிறுப்புடன் எழுத முடியும் என்று நிரூபித்திருக்கிறார் ஸ்ரீவேணுகோபாலன். இவரை நினைக்கும் போதெல்லாம் ஆச்சரியம்தான் வரும் எனக்கு. இந்நாவலில் அவரது அழகிய தமிழ்நடையில் நெருப்பென வரும் வீர சாகசங்களும், உணர்ச்சிக் கொந்தளிப்பான தந்தை-மகன் உறவும், குறிப்பாக…. உத்தமன், விச்வநாதன் காதல்களில் பொங்கிவரும் வர்ணனைகளும், உரையாடல் களும் காதல் […]Read More
நின்னையே ரதியென்று நினைக்கிறேனடி கன்ணம்மாதன்னையே சகியென்று சரணமெய்தினேன். வசுமதி விமானத்திலிருந்து இறங்கும்போது லேசாக தலை சுற்றுவது போல் உணர்ந்தாள். விமான பணிப்பெண் தடுமாறியவளைப் பிடித்துக் கொண்டாள்’ “இட்ஸ் ஓ.கே” மெல்லிய சிரிப்புடன் அவள் கையை விடுவித்துக் கொண்டாள் வசுமதி. எப்போதுமே பிறர் கையைப் பிடித்துச் சார்ந்து வாழ விரும்பியதில்லை வசு. கீழே விழுந்தாலும் பிறர் கையைப் பிடித்து எழுந்திருக்க விரும்பியதில்லை வசு. அந்த உணர்வுதான் கணவன், வயிற்ற்ல் சுமந்த குழந்தை என்று எல்லோரையும் பிரிந்து வெளி நாடு […]Read More
