மகாராஜா ரஞ்சித் சிங் – சீக்கியப் பேரரசின் சிங்கம் மறைந்த நாள் சீக்கியப் பேரரசை நிறுவி, 19 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் இந்திய துணைக்கண்டத்தின் வடமேற்குப் பகுதியை ஆண்ட மாமன்னர் ரஞ்சித் சிங், 1839 ஆம் ஆண்டு ஜூன் 27 ஆம் தேதி காலமானார். அவரது மறைவு, ஒரு பொற்காலத்தின் முடிவாகவும், சீக்கியப் பேரரசின் எதிர்காலத்திற்குப் பெரும் சவாலாகவும் அமைந்தது. ஆரம்பகால வாழ்க்கை மற்றும் எழுச்சி: பிறப்பு: நவம்பர் 13, 1780 அன்று குஜ்ரன்வாலாவில் (தற்போதைய பாகிஸ்தான்) பிறந்தார். சிறுவயது சவால்கள்: சிறு வயதிலேயே அம்மை நோயால் ஒரு கண்ணின் பார்வையை இழந்தார். இதனால் “ஒற்றைக் கண் ரஞ்சித் சிங்” என்றே தன்னை அடையாளம் கண்டுகொண்டார். 12 வயதில் அவரது தந்தை இறந்த பிறகு, சுக்கர்ச்சக்கியா மிஸ்ல் (ஒரு சீக்கியக் குழு) தலைவரானார். பஞ்சாப் சிங்கம்: தனது 21 வயதிலேயே “பஞ்சாப் சிங்கம்” (ஷேர்-இ-பஞ்சாப்) என்றும், “பஞ்சாபின் மகாராஜா” என்றும் அழைக்கப்பட்டார். ஆப்கானிய படையெடுப்பாளர்களிடமிருந்து லாகூரைக் கைப்பற்றியதில் அவர் “பஞ்சாப் சிங்கம்” எனப் போற்றப்பட்டார். சீக்கியப் பேரரசை நிறுவுதல் மற்றும் விரிவாக்கம்: ஒன்றிணைப்பு: சிதறிக்கிடந்த சீக்கிய மிஸ்ல்களை (சிறு அரசுகளை) ஒன்றிணைத்து, வலிமையான ஒரு சீக்கியப் பேரரசை உருவாக்கினார். இது 1799 இல் லாகூரைக் கைப்பற்றியதில் இருந்து தொடங்கியது. பேரரசின் எல்லைகள்: மேற்குப் பகுதியில் கைபர் கணவாய் முதல் கிழக்கில் மேற்கு திபெத் வரையிலும், வடக்கில் காஷ்மீர் முதல் தெற்கில் மிதன்கோட் வரையிலும் பரவிய ஒரு பெரிய சாம்ராஜ்யத்தை உருவாக்கினார். இதில் லாகூர் (1799), காஷ்மீர் (1819) போன்ற பகுதிகள் இணைக்கப்பட்டன. நவீனமயமாக்கப்பட்ட இராணுவம்: “கல்சா இராணுவம்” என அறியப்பட்ட அவரது படை வலிமையானதாகக் கருதப்பட்டது. பாரம்பரிய சீக்கியப் போர் முறைகளுடன் மேற்கத்திய இராணுவப் பயிற்சிகளையும், நவீன போர் உத்திகளையும் இணைத்து, ஆசியாவிலேயே மிக வலிமையான பூர்வீகப் படைகளில் ஒன்றை உருவாக்கினார். ஐரோப்பிய அதிகாரிகளை (குறிப்பாக பிரெஞ்சுக்காரர்கள்) பணியமர்த்தி தனது படைகளுக்குப் பயிற்சி அளித்தார். ஆயுதத் தொழிற்சாலைகள், பீரங்கி வார்ப்படங்கள் மற்றும் வெடிமருந்து உற்பத்தி தொழிற்சாலைகளை நிறுவினார். மத நல்லிணக்கம் மற்றும் நிர்வாகம்: மதச்சார்பற்ற ஆட்சி: ரஞ்சித் சிங் ஒரு மதச்சார்பற்ற ஆட்சியாளராகத் திகழ்ந்தார். இந்துக்கள், முஸ்லிம்கள், சீக்கியர்கள் மற்றும் கிறிஸ்தவர்கள் என அனைத்து மதத்தினரையும் மரியாதையுடன் நடத்தினார். அவரது ராணுவம் மற்றும் அரசாங்கத்தில் அனைத்து மதங்களைச் சேர்ந்தவர்களும் உயர்பதவிகளில் பணியாற்றினர். பொற்கோயில்: அமிர்தசரஸில் உள்ள ஹர்மந்திர் சாகிப் (பொற்கோயில்) மீது தங்க முலாம் பூசப்பட்ட பணி உட்பட பல குருத்வாராக்களை புதுப்பித்தார். வாரணாசியில் உள்ள காசி விஸ்வநாதர் கோவிலின் தங்க முலாமுக்கும் நிதியளித்தார். கல்வி: அவரது ஆட்சியில் அனைவருக்கும் இலவசக் கல்வி என்ற கொள்கை கடைபிடிக்கப்பட்டது. பஞ்சாபில் படித்தவர்கள் அதிகம் இருந்தனர் என்று அப்போதைய பொது கல்வித்துறை இயக்குநர் குறிப்பிட்டிருக்கிறார். மரணம் மற்றும் பிந்தைய காலம்: உடல்நலக் குறைவு: 1830களில் இருந்து ரஞ்சித் சிங் பல உடல்நலப் பிரச்சனைகளைச் சந்தித்தார். மதுபானப் பழக்கம் மற்றும் கல்லீரல் கோளாறு இதற்கு காரணமாக இருந்ததாக சில வரலாற்றுப் பதிவுகள் குறிப்பிடுகின்றன. மறைவு: 1839 ஆம் ஆண்டு ஜூன் 27 ஆம் தேதி அவர் காலமானார். லாகூரில் உள்ள அவரது சமாதி இன்றும் உள்ளது. பேரரசின் வீழ்ச்சி: ரஞ்சித் சிங்கின் மறைவுக்குப் பிறகு, அவரது வாரிசுகளிடையே ஏற்பட்ட குழப்பங்கள் மற்றும் உள்சண்டைகள் சீக்கியப் பேரரசைப் பலவீனப்படுத்தின. இதன் விளைவாக, இரண்டு ஆங்கிலேய-சீக்கியப் போர்களுக்குப் பிறகு (1845-1846 மற்றும் 1848-1849), பிரிட்டிஷ் கிழக்கிந்திய கம்பெனி சீக்கியப் பேரரசைக் கைப்பற்றியது. ரஞ்சித் சிங், தனது தீர்க்கமான தலைமைத்துவம், ராணுவப் புத்திசாலித்தனம், மற்றும் மதச்சார்பற்ற ஆட்சி மூலம் ஒரு விரிவான பேரரசை உருவாக்கி, சீக்கியர்களின் வரலாற்றில் ஒரு பொற்காலத்தை நிறுவினார். அவரது மரணம், பிரிட்டிஷ் ஆட்சியின் கீழ் இந்திய துணைக்கண்டம் முழுமையாக இணைக்கப்படுவதற்கு வழி வகுத்த ஒரு திருப்புமுனையாக அமைந்தது.
சீர்திருத்த (ப்ராட்டஸ்ட்டண்ட்) கருத்துகளைப் பின்பற்றிய குற்றத்திற்காக, ஸ்ட்ராட்ஃபோர்ட் தியாகிகள் என்று பின்னாளில் பெயரிடப்பட்ட 13 பேர் இங்கிலாந்தில் ஸ்ட்ராட்ஃபோர்ட் என்ற இடத்தில் உயிருடன் எரிக்கப்பட்ட நாள். 1556 ஆம் ஆண்டு ஜூன் 27 ஆம் தேதி நிகழ்ந்த இந்த கொடூர சம்பவம், இங்கிலாந்தின் மத வரலாற்றில் ஒரு இருண்ட அத்தியாயத்தைப் பிரதிபலிக்கிறது. இது இங்கிலாந்தின் முதல் கத்தோலிக்கப் பேரரசியான முதலாம் மேரியின் (Mary I) ஆட்சிக்காலத்தில் நிகழ்ந்தது, அவர் தனது சீர்திருத்த எதிர்ப்புக் கொள்கைகளுக்காக “இரத்தக் கத்தோலிக மேரி” (Bloody Mary) என்று அழைக்கப்பட்டார். சம்பவத்தின் பின்னணி: மேரி டூடோர் (Mary Tudor) 1553 இல் அரியணைக்கு வந்தவுடன், அவரது தந்தை எட்டாம் ஹென்றி மற்றும் சகோதரன் ஆறாம் எட்வர்ட் ஆகியோரால் இங்கிலாந்தில் கொண்டுவரப்பட்ட சீர்திருத்தவாத (புரோட்டஸ்டன்ட்) கொள்கைகளைத் தலைகீழாக மாற்ற முயன்றார். கத்தோலிக்க மதத்தை மீண்டும் நாட்டின் முக்கிய மதமாக நிலைநிறுத்த அவர் தீவிரமாக முயற்சித்தார். இந்த முயற்சியின் ஒரு பகுதியாக, புரோட்டஸ்டன்ட் போதனைகளைத் தொடர்ந்தவர்கள் அல்லது கத்தோலிக்க நம்பிக்கையை மறுத்தவர்கள் மீது கடுமையான அடக்குமுறைகள் கட்டவிழ்த்து விடப்பட்டன. தியாகிகளின் அடையாளங்கள்: ஸ்ட்ராட்ஃபோர்ட் தியாகிகள் என அறியப்பட்ட இந்த 13 பேரும், ஒரு குழுவாக எரிக்கப்பட்ட மிகப்பெரிய கூட்டங்களில் ஒன்றாகும். இவர்களில் பலரும் கிழக்கு லண்டன் மற்றும் எசெக்ஸ் பகுதியைச் சேர்ந்த சாதாரண குடிமக்களாக இருந்தனர் – தொழிலாளர்கள், கைவினைஞர்கள் மற்றும் விவசாயிகள். இவர்களின் பெயர்கள் பெரும்பாலும் ஆவணப்படுத்தப்பட்டுள்ளன, மேலும் அவர்கள் தங்கள் நம்பிக்கையின் மீதான உறுதிக்காகவே இந்தத் தீவிர தண்டனையை எதிர்கொண்டனர். இவர்கள் ஒரே இடத்தில், ஒரே நேரத்தில் மரணதண்டனைக்கு உட்படுத்தப்பட்டனர், இது மற்ற சீர்திருத்தவாதிகளை அச்சுறுத்தும் ஒரு நோக்கமாகவே அமைந்தது. வரலாற்றுச் சிறப்பு: இந்த நிகழ்வு, மேரி I இன் ஆட்சியில் நிகழ்ந்த பல தூக்கிலிடப்பட்ட சம்பவங்களில் ஒன்றாகும். 1555 ஆம் ஆண்டு முதல் 1558 ஆம் ஆண்டு வரை, சுமார் 280 புரோட்டஸ்டன்ட்கள் எரித்துக் கொல்லப்பட்டதாக மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது. இந்த மிருகத்தனமான தண்டனைகள், இங்கிலாந்தில் கத்தோலிக்க மதத்தை மீண்டும் நிலைநிறுத்தும் மேரியின் முயற்சியில் பொதுமக்களின் எதிர்ப்பை மேலும் அதிகரித்தன. இறுதியில், மேரிக்குப் பிறகு எலிசபெத் I அரியணைக்கு வந்தபோது, இங்கிலாந்தில் புரோட்டஸ்டன்டிசம் நிரந்தரமாக நிலைநிறுத்தப்பட்டது. ஸ்ட்ராட்ஃபோர்ட் தியாகிகள், மதச் சுதந்திரத்திற்கான போராட்டத்தின் ஒரு குறியீடாகவும், உறுதியான நம்பிக்கையின் அடையாளங்களாகவும் வரலாற்றில் நிலைத்து நிற்கின்றனர்.
உலகின் முதல் பெண்களுக்கான காலமுறை இதழான, ‘தி லேடீஸ் மெர்க்குரி‘ லண்டனில் வெளியான நாள். கூடுதல் தகவல்கள்: 1693 ஆம் ஆண்டு ஜூன் 27 ஆம் தேதி லண்டனில் வெளியான ‘தி லேடீஸ் மெர்க்குரி’ (The Ladies’ Mercury) உலகின் முதல் பெண்களுக்கான காலமுறை இதழாகக் கருதப்படுகிறது. இது இதழியல் வரலாற்றில் ஒரு குறிப்பிடத்தக்கத் திருப்புமுனையாக அமைந்தது, ஏனெனில் இது முதன்முறையாகப் பெண்களை ஒரு தனித்துவமான வாசகர் பிரிவாக அங்கீகரித்தது. இதழின் நோக்கம் மற்றும் உள்ளடக்கம்: இந்த இதழ், ‘தி அத்தீனியன் மெர்க்குரி’ (The Athenian Mercury) என்ற பிரபலமான இதழின் ஒரு பகுதியாக, அதன் துணைப் பதிப்பாக வெளிவந்தது. ‘தி லேடீஸ் மெர்க்குரி’ பெண்களின் கேள்விகளுக்குப் பதிலளிப்பதில் கவனம் செலுத்தியது. காதல், திருமணம், ஃபேஷன், வீட்டு நிர்வாகம், சமூகப் பழக்கவழக்கங்கள் மற்றும் அன்றாட வாழ்க்கைச் சவால்கள் போன்ற தலைப்புகளில் பெண்கள் அனுப்பிய கேள்விகளுக்கு இந்த இதழ் பதில்களை வழங்கியது. இது அக்காலப் பெண்களுக்குத் தகவல்களையும், ஆலோசனைகளையும், பொழுதுபோக்கையும் வழங்கியது. வரலாற்று முக்கியத்துவம்: பெண்களுக்கான தளம்: 17 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில், பெண்கள் பொது வாழ்வில் அதிகம் ஈடுபடாத ஒரு காலகட்டத்தில், இந்த இதழ் அவர்களுக்குத் தங்கள் கருத்துக்களைப் பரிமாறிக்கொள்ளவும், அன்றாடப் பிரச்சனைகளுக்குத் தீர்வு காணவும் ஒரு தனிப்பட்ட தளத்தை வழங்கியது. சமூக மாற்றத்தின் பிரதிபலிப்பு: இது, சமூகத்தில் பெண்களின் பங்கு மெதுவாக மாறிக்கொண்டிருந்ததைக் குறிக்கிறது. கல்வி மற்றும் அறிவுசார் ஆர்வங்களில் பெண்களுக்கு அதிக அணுகல் தேவை என்பதை இது உணர்த்தியது. இதழியல் பரிணாமம்: ‘தி லேடீஸ் மெர்க்குரி’யின் வெற்றி, பெண்களை இலக்காகக் கொண்ட இதழ்களுக்கான ஒரு சந்தை இருப்பதை நிரூபித்தது. இது பிற்காலத்தில் பெண்களுக்கான பல இதழ்கள் உருவாக வழிவகுத்தது, அவை ஃபேஷன், இலக்கியம் மற்றும் சமூகப் பிரச்சனைகள் குறித்து விவாதித்தன. ‘தி லேடீஸ் மெர்க்குரி’ குறுகிய காலம் மட்டுமே வெளிவந்தாலும், பெண்களுக்கான இதழியலின் விதையை விதைத்தது. இது பெண்களின் குரல்களுக்கு முக்கியத்துவம் அளிப்பதிலும், அவர்களின் தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்வதிலும் இதழியலின் திறனை வெளிப்படுத்தியது.
மூவலூர் இராமாமிர்தம் நினைவு நாள் இவர் திருவாரூர் மாவட்டம் கீரனூர் என்ற இடத்திற்கு அருகில் உள்ள “பாலூர்” என்ற கிராமத்தில் பிறந்தார். இவர் வளர்ந்தது மூவலூர் கிராமம் இதனால் இவர் மூவலூர் இராமாமிர்தம் என்று அழைக்கப்படுகிறார். இவர் சென்னை மாகாணத்தில் தேவதாசி முறையை ஒழிக்கப் பாடுபட்டவர். 1936 இல் வெளியான இவரது சுயசரிதப் புதினமான தாசிகளின் மோசவலை அல்லது மதி பெற்ற மைனர், தாசிகளின் அவலநிலையை வெளிச்சத்துக்குக் கொண்டுவந்தது. முதலில் இந்திய தேசிய காங்கிரசின் ஆதரவாளராக இருந்த இவர் 1925 இல் பெரியார் (ஈ. வெ. ராமசாமி) காங்கிரசிலிருந்து விலகியபோது பெரியாரின் சுயமரியாதை இயக்கத்தில் சேர்ந்தார். 1930 இல் சென்னை மாகாணத்தில் தேவதாசிமுறை ஒழிப்பை சட்டமாகக் கொண்டுவர டாக்டர். முத்துலட்சுமி ரெட்டி முயன்றபோது அவருக்குத் துணை நின்றார். ஆனால் அச்சமயம் அந்த முயற்சி வெற்றிபெறவில்லை. 1937 முதல் 1940 வரை நடந்த இந்தி எதிர்ப்புப் போராட்டங்களில் கலந்து கொண்டார். நவம்பர் 1938 இல் அதற்காக ஆறு வாரங்கள் சிறையிலடைக்கப்பட்டார். அவரது புதினம் மக்களிடையே ஏற்படுத்திய விழிப்புணர்வும் தேவதாசி முறையை ஒழிக்க அவர் மேற்கொண்ட தொடர் பிரச்சாரங்களும் சென்னை தேவதாசி முறை ஒழிப்புச் சட்டம் நிறைவேற வழிவகுத்தன. அச்சட்டம் 1947லிருந்து தேவதாசி முறையை ஒழித்தது. 1949 இல் பெரியார் மணியம்மை திருமணம் காரணமாக ஏற்பட்ட கருத்து வேறுபாடு காரணமாக அண்ணாத்துரை திராவிடர் கழகத்தை விட்டு விலகும் போது அவருடன் இராமாமிர்தம் அம்மையாரும் திராவிடர் கழகத்தை விட்டுவிலகினார். அதன்பிறகு சி. என். அண்ணாத்துரை ஆரம்பித்த திராவிட முன்னேற்றக் கழகத்தின் ஆதரவாளரானார். 27.06.1962 இல் அவர் காலமாகும் வரை தி.மு. க ஆதரவாளராகவே இருந்தார். 1989-ஆம் ஆண்டு கலைஞர் திரு.மு.கருணாநிதி தலைமையிலான தமிழக அரசு 8-ஆம் வகுப்பு வரை படித்த இளம் பெண்களின் திருமண நிதி தொகை ரூபாய் 5000-த்தை 15000 பெண்களுக்கு வழங்க முடிவு செய்தது அதற்கு அம்மையாரின் நினைவாக மூவலூர் இராமாமிர்தம் அம்மையார் நினைவு திருமண உதவித்திட்டம்[ என்று பெயரிடப்பட்டதும் பின்னர் நிறுத்தப்பட்டதும் அடிசினல் ரிப்போர்ட்.
ஆல்வின் டாஃப்லர் (Alvin Toffler), “எதிர்கால அதிர்ச்சி” (Future Shock) என்ற புகழ்பெற்ற நூலின் ஆசிரியர், நினைவு தினம். டாஃப்லர் ஒரு எதிர்காலவியலாளராக (futurist) தொழில்நுட்பம், சமூக மாற்றங்கள் மற்றும் அவை மனித வாழ்க்கையில் ஏற்படுத்தும் தாக்கங்கள் குறித்து ஆழமான கருத்துகளை முன்வைத்தவர். அவரது சிந்தனைகள், குறிப்பாக “எதிர்கால அதிர்ச்சி” நூலில் வெளிப்படுத்தப்பட்டவை, இன்றும் பொருத்தமுடையவையாக உள்ளன.
ஏ டி எம் மெஷினுக்கு ஹேப்பி பர்த் டே! ஸ்காட்லாந்தைச் சேர்ந்த ஷெப்பர்டு பரன் கண்டு பிடித்த ஏடிஎம் எந்திரம் முதன் முறையாக கடந்த 1967ம் ஆண்டு இதே ஜூன் 27ம் தேதிதான் வடக்கு லண்டனில் பார்கிளேஸ் வங்கி கிளையில் பொருத்தப்பட்டது. அப்போது பிளாஸ்டிக் கார்டு கண்டுபிடிக்கப்படவில்லை. ரசாயன குறியிடப்பட்ட சிறப்பு செக் அடிப்படையாகக் கொண்டு அந்த ஏடிஎம் கரன்சியை வழங்கியது. இந்த செக்கை ஒரு டிராயரில் வைத்துவிட்டு தனி அடையாள குறியீட்டை (பின் நம்பர்) தெரிவித்தால் மற்றொரு டிராயரில் பிரிட்டிஷ் பவுண்டு வரும். மேலும், 6 இலக்க பின் நம்பரை பதிவு செய்யும் வகையில் ஏடிஎம்மை வடிவமைத்திருந்தார்.அதை நினைவில் வைத்துக் கொள்வதற்கு சிரமமாக இருப்பதால் 4 இலக்கமாகக் குறைத்து வடிவமைத்தார். பின்னர் பிளாஸ்டிக் கார்டை பயன்படுத்தும் முறை அறிமுகம் செய்யப்பட்டது. இனி ஏ டி எம் பற்றி கொஞ்சம் அடிசினல் தகவல்; ஏடிஎம் போல ஒரு மெஷின் தயாரிக்க வேண்டும் என ஜப்பான், ஸ்வீடன், அமெரிக்கா, இங்கிலாந்து என பல நாடுகளும் போட்டி போட்டுக் கொண்டு முயன்றன. இருந்தாலும் அந்த பெருமையைத் தட்டிக் கொண்டு போனது “லூத்தர் ஜார்ஜ் சிம்ஜியன்” என்பவர் தான். 1939 களுக்கு முன்பே அவர் இந்த முயற்சியில் ஈடுபட்டார். ஆனால் அதற்கான காப்புரிமையை 1963ல் தான் பெற்றார் ! 1939 ம் ஆண்டு நியூயார்க்கில் “சிட்டி பேங்க் ஆஃப் நியூயார்க்” ஒரு மெஷினை வைத்தது. அதை “பேங்கோகிராஃப்” என்று அழைத்தார்கள். நமது ஏ.டி.எம் களின் முன்னோடி என்று அதைச் சொல்லலாம். ஆனாலும் அதில் பணம் பட்டுவாடா செய்யும் வசதி இருக்கவில்லை. டெபாசிட் செய்யும் வசதி மட்டுமே இருந்தது. ஆனாலும் இதை மக்கள் விரும்பவில்லை. எனவே ஆறே மாதத்தில் மூட்டையில் கட்டி பரணில் போட்டார்கள். பணம் பட்டுவாடா செய்யும் மெஷின் தனது கணக்கைத் துவங்கியது 1966ம் ஆண்டு, டோக்கியோவில். அதற்கு அடுத்த வருஷம் அது ஸ்வீடனிலும் சுவடை எடுத்து வைத்தது ! 1967ம் ஆண்டுதான் இப்போதைய வகையான ஏடிஎம் மெஷினை உருவாக்கினார்கள். ஆனாலும் அப்போதைய அந்த ஏடிஎம் மெஷினுக்கும் இப்போதைய மெஷினுக்கும் ஏணி என்ன ? ராக்கெட் விட்டால் கூட எட்டாத அளவுக்கு இடைவெளி இருந்தது என்பதை நினைவில் கொள்ளுங்கள். 1972ம் ஆண்டு யூகேவில் அறிமுகமான ஏ.டி.எம் தான் இன்றைய நவீன ஏடிஎம் களின் ஒத்த ஸ்டைல் பணிகளைச் செய்தது எனலாம்.
உலகின் முதலாவது அணு மின் நிலையம் சோவியத் யூனியனில் தற்போதைய ரஷ்யா ஆபினன்ஸ்க் நகரில் செயல்படத் தொடங்கியது.முதலில் மின் கட்டமைப்பில் மின்சாரம் வழங்கிய நிலையம் இதுவேயாகும். அணுக்கரு மின்திறன் எதிர்ப்பாளர்கள் இது மக்களுக்கும் சுற்றுச்சூழலுக்கும் பல அச்சுறுத்தல்களைக் கொண்டுள்ளது எனவும் இவற்றில் உடல்நல இடர்களும் யுரேனியம் பிரித்தெடுப்பும் பதப்படுத்தமும் போக்குவரத்தும் சுற்றுச்சூழல் அழிவும் உள்ளடங்கும் எனவும் எரிபொருள் களவாடலால் அணுக்கருப் படைகலன் உருவாக்க வாய்ப்பும் உள்லது எனவும் இப்போது வரை வாதிடுகின்றனர். மேலும் இதுவரை தீர்வு காணாத கதிரியக்க்க கழிவுப்பொருள் சேமிப்பு சிக்கலும் உள்ளது.
காலத்தை வென்ற எழுத்தாளர் பி.வி. அகிலாண்டன் என்ற அகிலன் பிறந்த நாள்….! அகிலன் என்று அறியப்படும் பி. வி. அகிலாண்டம் 1922ஆம் ஆண்டுஜுன் மாதம் 27ஆம் நாள் பிறந்தார். தனிப் பெரும் சிறப்புப் பெற்ற புதினஆசிரியராக, சிறுகதையாளராக, நாடகாசிரியராக, சிறுவர் நூலாசிரியராக, மொழிப்பெயர்ப்பாளராக, கட்டுரையாளராக இவருக்கு பல முகங்கள் உண்டு. பள்ளிப் பருவத்தில் ‘சக்தி வாலிபர் சங்கம்’ என்கிற அமைப்பை உருவாக்கி, கள்ளுக்கடை மறியல், அந்நியத் துணி புறக்கணிப்பு போன்ற போராட்டங்களில் ஈடுபட்டவராக்கும். தனது 16வது வயதில் 1938இல் தான் படித்துவந்த பள்ளியின் காலாண்டு சஞ்சிகைக்காக ‘அவன் ஏழை’ என்கிற கதையை முதன்முதலாக எழுதினார். கதை நடையைப் பார்த்து சந்தேகம் அடைந்த தமிழ் ஆசிரியர், ‘எங்கே திருடினாய்?’ என்று கேட்டார். இவர் கோபத்துடன், ‘என் கதையை திருப்பிக் கொடுத்துடுங்க. பிரசுரிக்க வேண்டாம்’ என்றார். உண்மையை அறிந்த ஆசிரியர், அவரைத் தட்டிக்கொடுத்தார். அகிலன் எழுதிய சித்திரப்பாவை என்ற நாவல் 1975 ஆம் ஆண்டிற்கானமதிப்பு மிக்க ஞான பீட விருதை வென்றது.இந்நாவல் அனைத்து இந்திய மொழிகளிலும் மொழி பெயர்க்கப்பட்டுள்ளது. இவர் எழுதிய வேங்கையின் மைந்தன்என்ற வரலாற்று நாவலுக்கு இந்திய அரசாங்கம் வழங்கும் தமிழுக்கான சாகித்ய அகாதமி விருது கிடைத்தது. எங்கே போகிறோம் என்ற தனித்துவமான சமூக அரசியல் நாவல் 1975 ஆம்ஆண்டில் இவருக்கு ராசா சர் அண்ணாமலை விருதைப் பெற்றுத் தந்தது. இவர்எழுதிய கண்ணான கண்ணன் என்ற குழந்தை நூலுக்கு தமிழக அரசின்கல்வித்துறை சிறப்புப்பரிசு வழங்கிசிறப்பித்தது. அகிலன் 45 தலைப்புகளில் பல்வேறு படைப்புகளை உருவாக்கியுள்ளார். இவற்றில் பெரும்பாலானவைஇந்திய மொழிகள் அனைத்திலும் மொழிப்பெயர்க்கப்பட்டுள்ளன. இவற்றைத்தவிர இவருடைய படைப்புகள் ஆங்கிலம், ஜெர்மனி, சீனா, மலாய் மற்றும் செக்கோசுலேவேகியா மொழிகளிலும் மொழிப்பெயர்க்கப்பட்டுள்ளது. சோவியத் ரஷ்யாவுக்கு சென்று வந்த அகிலன்எழுதிய ‘நான் கண்ட ரஷ்யா’ எனும் நூல்புகழ் பெற்றதாகும். அகிலனின் பாவை விளக்கு, வாழ்வெங்கே, கயல் விழி போன்ற நாவ்ல்கள் திரைப்ப்டமாக்வும் வந்து இருக்கின்றன். (கயல்விழி – எம் ஜி ஆரின் மதுரையை மீட்ட சுந்தர பாண்டியன் படம்) அடிசினல் ரிப்போர்ட் ‘கல்கி’யில் தொடர்கதையாக வெளிவந்த அகிலனின் ‘பாவை விளக்கு’ நாவலில் வரும் ஒரு கதாபாத்திரத்தின் பெயர் உமா. உருக்கமாகப் படைக்கப்பட்ட உமாவின் மேல் பாவை விளக்கு படித்த வாசகர்கள் தம் உயிரையே வைத்திருந்தனர்.அந்தக் கதையின் இறுதிப் பகுதிகளில் ‘உமா’வை அகிலன் சாகடித்து விடுவாரோ என்று கலங்கி, வாசகர்கள் அனுப்பி வைத்திருந்த நூற்றுக்கணக்கான தந்திகளும், ஆயிரக்கணக் கான தபால்களும் ‘கல்கி’ காரியாலயத்தையே அதிரச் செய்து விட்டன. ‘உமாவைக் கொன்று விடாதீர்கள் என்று அவை அகிலனை மன்றாடின. இந்த ரியாக்ஷனால் உமாவை என்ன செய்வது என்று அகிலனே திக்குமுக்காடிப் போனாராம்!
