Tags :ஆரூர் தமிழ்நாடன்

அத்தியாயம் – 4 புத்திக்கு நெருடல்!?????? சிலுசிலுவென்னும் காற்று கூட மெளனமாகத்தான் வீசிக்கொண்டிருந்தது. அந்தத் திடல் முழுக்க நிசப்தம். நிசப்தத்துக்கு மத்தியில் எங்கிருந்தோ ஒரு குயில், காற்றில் வர்ணக் கோடு கிழித்துவிட்டு அமைதியானது. ‘அன்பான என் உறவுகளே! உங்களை வணங்குகிறேன். இந்த உலகம் உங்களைக் கொண்டுதான் இயங்குகிறது. அதனால் உங்களை ஆராதிக்கிறேன். இந்த உலகின் உயிர்நாடி நீங்கள். நான் நீங்களாயிருக்கிறேன்; நீங்கள்தான் நானாயிருக்கிறீர்கள். உணர்வால், மனதால், எண்ணங்களால் நானும் நீங்களும் வேறு வேறல்ல’ என அறிவானந்தாவின் மிருதுவான […]Read More

அத்தியாயம் – 3 அறிவானந்தரின் வருகை! பகல் மயங்கிக்கொண்டிருந்த மாலைப் பொழுது அது. சென்னையின் மையப்பகுதியில் இருக்கும் அந்த கல்லூரித் திடல் முழுக்க, ஆண்களும் பெண்களும் குழந்தைகளுமாய்ப் பரவசத்தோடு திரண்டிருந்தனர். அங்கங்கே மெஹா சைஸ் போர்டுகளில் ஞானகுரு அறிவானந்தர் பலவித புன்னகையோடு தரிசனம் அருளிக்கொண்டிருந்தார். அவரைப் பார்க்கவும் அவரது அருளுரையைக் கேட்கவும் அத்தனை பேரும் ஆர்வத்தோடு காத்திருப்பது அவர்களின் பாவனையிலேயே தெரிந்தது. அழகாய் அமைக்கப்பட்டிருந்த மேடையில் , சந்தன நிறை உடையோடு செழுமையாய்க் காட்சி தந்த இளைஞர்க்குழு ஒன்ற் […]Read More

அத்தியாயம் – 1 அதிகாலைச்  சிந்தனைகள்! அதிகாலையில்… விழிப்பும் உறக்கமும் சங்கமிக்கிற நிலை கூட சுகமானதுதான். இந்த நிலையில் மீண்டும் உறக்கத்திற்குள் ஆழ்ந்துபோகவும் விருப்பம் இராது. சட்டென எழுந்து உட்காரவும்  உடலும் மனமும் இடம் தராது.. அப்படியே ஆழ்ந்த தவத்தில் இருப்பதுபோல் அசையாமல் படுத்திருந்தாள் அகிலா. காலைப் பறைவைகளின் சிணுங்கள்களும் கூவல்களும் காதில் கேட்கத்தான் செய்தது. போதாக்குறைக்கு அடுத்த பிளாட்டில் இருந்து ‘கெளசல்யா சுப்ரஜா ராம பூர்வா சத்யா பிரவர்த்ததே…’ என எம்.எஸ்.சுப்புலட்சுமி பகலை பக்குவமாய் எழுப்பிக்கொண்டிருந்தார். எனினும் […]Read More