டிரினிடாட் மற்றும் டொபாகோவில் இந்தியர்கள் வருகை தினம் கொண்டாடப்படுகிறது. இது ஒரு தேசிய விடுமுறை நாளாகும். 1845 ஆம் ஆண்டு மே 30 அன்று, “ஃபாட்டல் ரசாக்” (Fath al Razak) என்ற கப்பலில் முதல் முறையாக இந்தியர்கள் டிரினிடாட் மற்றும் டொபாகோவுக்கு வந்தடைந்தனர். இவர்கள் கரும்புத் தோட்டங்களில் வேலை செய்வதற்காக பிரிட்டிஷ் காலனித்துவ ஆட்சியாளர்களால் ஒப்பந்தத் தொழிலாளர்களாக அழைத்து வரப்பட்டனர். அன்றிலிருந்து, மே 30 ஆம் தேதி இந்தியர்களின் வருகையை நினைவுகூரும் நாளாகக் கொண்டாடப்படுகிறது. இது இந்திய வம்சாவளி மக்களின் கலாச்சாரம், பாரம்பரியம் மற்றும் பங்களிப்புகளைப் போற்றும் ஒரு முக்கியமான நிகழ்வாகும்.
இங்கிலாந்தில் விவசாயிகளின் கலகம் (Peasants’ Revolt) ஆரம்பமானது. இது இங்கிலாந்து வரலாற்றில் ஒரு முக்கியமான நிகழ்வாகும். இந்தக் கலகம் உருவாவதற்கு பல காரணங்கள் இருந்தன: கறுப்பு மரணத்தின் (Black Death) தாக்கம்: 1348-49 ஆண்டுகளில் ஏற்பட்ட கறுப்பு மரணம் இங்கிலாந்து மக்கள் தொகையில் கணிசமான பகுதியினரைக் கொன்றது. இதன் விளைவாக, தொழிலாளர் பற்றாக்குறை ஏற்பட்டது, இதனால் தொழிலாளர்கள் அதிக ஊதியம் கோரினர். ஆனால் நிலப்பிரபுக்கள் இதற்கு எதிராகச் செயல்பட்டு, ஊதியத்தைக் கட்டுப்படுத்தும் சட்டங்களை (Statute of Labourers) கொண்டு வந்தனர். மக்கள் மீதான வரிச்சுமை (Poll Tax): பிரான்சுடன் நடந்த நூறாண்டுப் போரின் (Hundred Years’ War) செலவுகளைச் சமாளிக்க, இளவரசர் இரண்டாம் ரிச்சர்டின் அரசாங்கம் மக்கள் மீது பல வரிகளை விதித்தது. 1380-ல் விதிக்கப்பட்ட மக்கள் மீதான வரி (Poll Tax) மிகவும் வெறுக்கத்தக்கதாக இருந்தது, ஏனெனில் இது ஏழைகளையும் கடுமையாகப் பாதித்தது. சமூக மற்றும் பொருளாதார அதிருப்தி: நிலப்பிரபுத்துவ அமைப்பின் கீழ் விவசாயிகள் அடிமைகளாக (serfs) நடத்தப்பட்டனர். அவர்கள் நிலப்பிரபுக்களுக்கு வேலை செய்ய வேண்டியிருந்தது மற்றும் அவர்களுக்கு குறைந்த ஊதியம் வழங்கப்பட்டது. இது பரவலான அதிருப்தியை ஏற்படுத்தியது. மத போதகர்களின் தூண்டுதல்: ஜான் பால் போன்ற தீவிர மத போதகர்கள், அனைவரும் சமம் என்ற கருத்தை வலியுறுத்தி, விவசாயிகளை கிளர்ச்சி செய்யத் தூண்டினர். மே 30, 1381 அன்று எசெக்ஸ் (Essex) மாகாணத்தில் உள்ள ஃபோபிங் (Fobbing) கிராமத்தில் ஒரு வரி வசூலிப்பாளர் மீது நடந்த தாக்குதலுடன் இந்தக் கலகம் தொடங்கியது. இது விரைவில் எசெக்ஸ் மற்றும் கென்ட் (Kent) மாகாணங்களுக்குப் பரவி, பெரும் கிளர்ச்சியாக மாறியது. வாட் டைலர் (Wat Tyler) மற்றும் ஜான் பால் போன்றோர் இந்த கலகத்திற்குத் தலைமை தாங்கினர். இந்தக் கலகம் உடனடி வெற்றியைப் பெறவில்லை என்றாலும், இது ஆங்கில சமூகத்தில் நீண்டகால தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது. மக்கள் மீதான வரி பின்னர் கைவிடப்பட்டது, மேலும் நிலப்பிரபுத்துவ அமைப்பு படிப்படியாக வலுவிழந்தது.
முதலாவது பிரெஞ்சு மொழிப் பத்திரிகை “கசெட் டி பிரான்ஸ்” (La Gazette) வெளிவந்தது. இது பிரெஞ்சு இதழியல் வரலாற்றில் ஒரு முக்கிய மைல்கல்லாகும். “கசெட் டி பிரான்ஸ்” என்ற பெயரில் தொடங்கப்பட்ட இந்தப் பத்திரிகையை தியோப்ராஸ்ட் ரெனோடோட் (Théophraste Renaudot) என்பவர் தொடங்கினார். இதன் முக்கியத்துவம் பின்வருமாறு: முதல் பிரெஞ்சு மொழிப் பத்திரிகை: இது பிரான்சில் வெளியிடப்பட்ட முதல் வாராந்திரப் பத்திரிகை ஆகும். அரசாங்கத்தின் ஆதரவு: ரெனோடோட், அப்போது மன்னராக இருந்த XIII ஆம் லூயிஸ் (Louis XIII) மற்றும் அவரது தலைமை அமைச்சரான கார்டினல் ரிஷேலியூ (Cardinal Richelieu) ஆகியோரின் ஆதரவுடன் இந்தப் பத்திரிகையைத் தொடங்கினார். இது அரசாங்கத்தின் அதிகாரபூர்வமான தகவல்களையும், செய்திகளையும் பரப்புவதற்கான ஒரு கருவியாகச் செயல்பட்டது. உள்ளடக்கம்: “கசெட் டி பிரான்ஸ்” பெரும்பாலும் வெளிநாட்டுச் செய்திகள், அரசவைக் குறிப்புகள், பிறப்பு மற்றும் இறப்பு அறிவிப்புகள், மற்றும் சில பொதுவான தகவல்களை வெளியிட்டது. இது ஒரு செய்தித்தாள் போல அன்றி, செய்தித் தொகுப்பு போல செயல்பட்டது. தாக்கம்: இந்தப் பத்திரிகை பிரான்சில் பொதுக் கருத்தை உருவாக்குவதிலும், தகவல்களைப் பரப்புவதிலும் முக்கியப் பங்காற்றியது. இது பின்னர் வந்த பல பிரெஞ்சு பத்திரிகைகளுக்கு முன்னோடியாக அமைந்தது. ஆகவே, மே 30, 1631 என்பது பிரெஞ்சு இதழியல் வரலாற்றில் ஒரு குறிப்பிடத்தக்க நாள் ஆகும்.
இங்கிலாந்து நாடாளுமன்றம் முதலாம் சார்லசு மன்னர் வழங்கியிருந்த அனைத்து விருதுகளும் அந்த நாளிலிருந்து செல்லுபடியாகாது என்று அறிவித்தது. வரலாற்றுப் பின்னணி இந்த நிகழ்வு, இங்கிலாந்து உள்நாட்டுப் போர் (English Civil War) வெடிப்பதற்குச் சற்று முன்பு நடந்தது. மன்னர் முதலாம் சார்லசுக்கும் நாடாளுமன்றத்திற்கும் இடையே பல ஆண்டுகளாக அதிகாரம் குறித்த கடுமையான மோதல்கள் நடந்து வந்தன. மன்னர் தனது தெய்வீக உரிமையின் அடிப்படையில் ஆட்சி செய்வதாக நம்பினார், ஆனால் நாடாளுமன்றம் அதிக அதிகாரங்களைக் கோரியது. இந்த மோதல்கள், குறிப்பாக வரி விதிப்பு, இராணுவக் கட்டுப்பாடு மற்றும் மத விவகாரங்களில் தீவிரமடைந்தன. முக்கியத்துவம் மே 30, 1642 அன்று நாடாளுமன்றம் எடுத்த இந்த முடிவு, மன்னரின் அதிகாரத்தை நேரடியாக சவால் செய்தது. மன்னர் வழங்கிய விருதுகளை ரத்து செய்வதன் மூலம், நாடாளுமன்றம் தன்னை நாட்டின் உண்மையான இறையாண்மை அதிகாரமாகக் காட்டிக் கொண்டது. இது மன்னருக்கும் நாடாளுமன்றத்திற்கும் இடையிலான பிளவை மேலும் ஆழப்படுத்தியது, மேலும் இது விரைவில் திறந்த போராக வெடிப்பதற்கு ஒரு முக்கியமான படி ஆனது.
இந்த அறிவிப்பு, இங்கிலாந்தின் அரசியல் வரலாற்றில் ஒரு திருப்புமுனையாகக் கருதப்படுகிறது, ஏனெனில் இது மன்னரின் அதிகாரத்திற்கு நாடாளுமன்றத்தின் அதிகாரத்தை வலுவாக வலியுறுத்தியது. இந்த சம்பவத்திற்குப் பிறகு சில மாதங்களிலேயே இங்கிலாந்து உள்நாட்டுப் போர் தொடங்கியது.
நியூயார்க் நகரில் புரூக்ளின் பாலம் (Brooklyn Bridge) இடிந்து விழப்போவதாக எழுந்த வதந்தியால் ஏற்பட்ட நெரிசலில் சிக்கி 12 பேர் உயிரிழந்தனர். சம்பவம் குறித்த விவரங்கள்: பின்னணி: புரூக்ளின் பாலம், அப்போது உலகின் மிக நீளமான தொங்கு பாலமாக இருந்தது. இது மே 24, 1883 அன்று தான் பொதுமக்கள் பயன்பாட்டிற்காகத் திறக்கப்பட்டது. இது ஒரு பொறியியல் அதிசயமாகக் கருதப்பட்டு, நியூயார்க் மக்களிடையே பெரும் ஆர்வத்தைத் தூண்டியிருந்தது. சம்பவம்: பாலத்தின் திறப்பு விழாவுக்குப் பிறகு, மக்கள் திரளாகப் பாலத்தைப் பார்வையிடவும், அதைக் கடக்கவும் வந்துகொண்டிருந்தனர். மே 30 அன்று, பெரும் கூட்டம் பாலத்தில் இருந்தபோது, ஏதோ ஒரு சத்தம் கேட்டது. ஒரு சிலர் பாலம் இடிந்து விழப் போகிறது என்று கூச்சலிட, உடனேயே மக்கள் பீதியடைந்து ஓடத் தொடங்கினர். விளைவு: இந்த திடீர் பீதியால் ஏற்பட்ட நெரிசலில், மக்கள் ஒருவரையொருவர் மிதித்துக்கொண்டு ஓடியதில், 12 பேர் மூச்சுத் திணறியும், மிதிப்பட்டும் உயிரிழந்தனர். பலர் காயமடைந்தனர். காரணம்: பின்னர் நடத்தப்பட்ட விசாரணையில், பாலம் இடிந்து விழப்போவதாகக் கூறப்பட்ட வதந்தி முற்றிலும் தவறானது எனத் தெரியவந்தது. ஒரு பெண் தவறி விழுந்து கத்தத் தொடங்கியதே அல்லது படிக்கட்டில் ஏதோ ஒரு பொருள் விழுந்த சத்தமே இந்த பீதிக்குக் காரணம் என்று நம்பப்படுகிறது. இந்தச் சம்பவம், புரூக்ளின் பாலத்தின் கட்டுமானத்தின்போது பல உயிரிழப்புகள் ஏற்பட்டதோடு சேர்த்து, அதன் ஆரம்ப கால வரலாற்றில் ஒரு துயரமான அத்தியாயமாகப் பதிவு செய்யப்பட்டது. இது பொது இடங்களில் ஏற்படும் பீதி மற்றும் வதந்திகளின் ஆபத்தை உணர்த்தும் ஒரு முக்கியமான சம்பவமாக இன்றும் நினைவுகூரப்படுகிறது.
பாம்பன் சுவாமிகள் மறைந்த நாளின்று இருபதாம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்த அற்புதத் துறவிகளில் ஒருவர் பாம்பன் சுவாமிகள். கனவிலும் நனவிலும் முருகப் பெருமானையே நினைந்துருகி வாழ்ந்தவர். அருணகிரிநாதரைத் தன் ஞானகுருவான ஏற்றுக்கொண்டு அவர் வழியில் முருகன் துதிபாடியவர். ராமேஸ்வரம் அடுத்த பாம்பன் என்னும் ஊரில் பிறந்தார். தாய், செங்கமலத்தம்மையார், தந்தை சாத்தப்பப்பிள்ளை. மத் குமரகுருதாச சுவாமிகளான இவர், பிறந்த ஊரின் நினைவாகப் பாம்பன் சுவாமிகள் என்றே அடியார்களால் அன்புடன் அழைக்கப்படுகிறார். சிறுவயது முதலே தினமும் கந்த சஷ்டி கவசத்தை 36 முறை ஓதுவார். முருகன் மீது கந்த சஷ்டி கவசம் போலவே துதி பாட வேண்டும் என்று விரும்பினார். ஒவ்வொரு பாடலின் முடிவிலும் தன் ஞான குருவான அருணகிரிநாதரின் பெயரை வைத்து முடிக்க வேண்டும் என்பதும் அவருடைய விருப்பம். முருகன் திருவருளால், ‘கங்கையை சடையிற் பரித்து’ என்னும் முதலடியுடன் தொடங்கி, முருகன் துதிகளை இயற்றினார். தினமும் உணவு உண்னும் முன் ஒரு பாடலை இயற்றுவது என்ற நியதியை வகுத்து, அதன்படி நூறு பாடல்களை இயற்றி முடித்தார். முருகப் பெருமான் மீது கொண்ட ஈடுபாடு காரணமாக, சுவாமிகளுக்கு இல்வாழ்க்கையில் நாட்டம் இல்லை. துறவறம் பூண வேண்டும் என்பதில் உறுதியாக இருந்தார். ஆனால் சுவாமிகளுக்கு ‘சடாக்ஷர மந்திர உபதேசம்’ செய்த சேது மாதவ ஐயர், சுவாமிகளைத் திருமண வாழ்வில் ஈடுபடச் சொன்னார். அவருடைய வழிகாட்டலில் 1872ஆம் ஆண்டு காளிமுத்தம்மையார் என்பவரை மணம் புரிந்தார். சுவாமிகளுக்கு மூன்று குழந்தைகள் பிறந்தனர். சுவாமிகளின் மனம் முருகனை நினைத்தபடியே இருந்தது. சுவாமிகள் துறவறம் மேற்கொள்ளும் எண்ணத்தில் இருந்த நேரம் அது. சுவாமிகளின் தந்தை சிவபதம் எய்தினார். அப்போது துறவறம் பெறுவதற்காகப் பழநி செல்ல இருப்பதாகத் தன் நண்பர் அங்கமுத்துப் பிள்ளையிடம் கூறினார். பழநிக்கு வர பெருமானிடம் இருந்து உத்தரவு வந்ததா என்று கேட்ட நண்பரிடம் சுவாமிகள் ஆம் என்று பொய்யுரைத்தார். அன்று மாலை சுவாமிகள் முருகன் துதியைப் பாடிக் கொண்டிருந்தபோது, அச்சுற்றுத்தும் முகத்துடன் சுவாமிகளின் முன் முருகன் தோன்றினார். “நான் உத்தரவு தருவதற்கு முன்பே தந்துவிட்டதாகப் பொய் பகன்றாயா?” என்று முருகப் பெருமான் கேட்டார். “நான் சுயலாபத்துக்காக அப்படிச் சொல்லவில்லை. ஆன்ம லாபம் கருதித்தான் அப்படி பொய் உரைத்தேன்” என்று சுவாமிகள் சொன்னார். முருகப் பெருமானின் சினம் தணிய வில்லை. “எக்காரணம் கொண்டும் பொய் சொல்வது தவறு” என்று சொல்லிவிட்டு, தன்னிடம் இருந்து உத் தரவு கிடைக்கும் வரை பழநிக்கு வரக் கூடாது என்றும் சொல்லி மறைந்தார்.பழநியம்பதிக்கு வருமாறு முருகப் பெருமானிடம் இருந்து அழைப்பு வரும் என்று சுவாமிகள் காத்திருந்தார். ஆனால் அவருடைய இறுதிக்காலம் வரை பெருமானிடம் இருந்து அழைப்பு வரவேயில்லை. ஆன்ம லாபம் கருதிக்கூட பொய் சொல்லக் கூடாது என்பதைத் தனக்கு உணர்த்தவே பெருமான் அப்படி நடந்துகொண்டதை சுவாமிகள் புரிந்துகொண்டார். சத்தியத் திருநாள் இந்த நிகழ்ச்சியை நினைவுகூறும் வகையில் ஒவ்வொரு ஆடி மாதமும் சுக்கிரவாரத்தில் ‘சத்தியத் திருநாளா’கக் சுவாமிகளின் அடியார்கள் கடைபிடித்து வருகிறார்கள். அடியாரின் வழி நின்றி தாங்களும் சத்தியத்தை மீறக் கூடாது என்பதே சத்தியத் திருநாளின் நோக்கம். சுவாமிகள், தான் வழிபடுகிற மூர்த்திகளில் எல்லாம் முருகனையே காணும் கொள்கைப் பிடிப்பு கொண்டவர். தன் வாழ்நாளில் முருகனிடம் உபதேசம் பெற வேண்டும் என்பது சுவாமிகளின் பெரு விருப்பம். அதனால் பிரப்பன்வலசை என்னும் ஊரில் தவத்தில் ஈடுபட்டார். தவத்தைத் தொடர விடாமல் பல்வேறு இடையூறுகள் வந்தன. அனைத்தையும் முருகன் திருநாமத்தால் தகர்த்து எறிந்தார்.ஏழாம் நாள் இரவு, இரண்டு முனிவர்களுடன் அடியார் உருவத்தில் முருகன் வந்தார். சுவாமிகளிடம் ஒரு சொல்லைச் சொல்லிவிட்டு மறைந்தார். சுவாமிகள் அந்தச் சொல்லை உச்சரித்தபடியே தவத்தில் ஆழ்ந்தார் . முப்பத்தைந்தாம் நாள் தவத்தில் இருந்து எழச் சொல்லி அசரீரி கேட்டது. எம்பெருமான் சொன்னால் மட்டுமே எழுவேன் என்று சுவாமிகள் சொன்னார். இது முருகன் கட்டளை என்று பதில் வந்த பிறகே தவத்தில் இருந்து எழுந்தார் சுவாமிகள். உயிர் எழுத்துக்கள், மெய்யெழுத் துக்கள் இவற்றின் எண்ணிக்கையை ஒன்றிணைத்து சண்முகக்கவசம் பாடினார். இந்த 30 பாடல்களையும் பாடினால் இன்னல்கள் தீரும் என்பது அடியார்கள் வாழ்வில் கண்ட உண்மை. ஒரு முறை சுவாமிகள் எலும்பு முறிவுடன் மருத்துவமனையில் அனுமதிக்கப்பட்டார். மூப்பின் காரணமாகவும், சுவாமிகள் உப்பு இல்லாத உணவை உண்பதாலும் அவருக்கு அறுவை சிகிச்சை செய்ய மருத்துவர்கள் மறுத்துவிட்டனர். அப்போது வானத்தில் இரண்டு மயில்கள் தோகை விரித்தாடின. இன்னும் பதினைந்து தினங்களில் குணமாகும் என்ற அசரீரி கேட்டது. அதைத் தொடர்ந்து குழந்தை வடிவில் முருகப் பெருமான் காட்சியளித்தார். சுவாமிகளின் கால் குணமானது. சென்னை அரசு மருத்துவமனை பதிவுக்கல்லில் இந்தத் தகவல் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது. முருகப் பெருமான் மீது 6666 பாடல்களைப் பாடிய பாம்பன் சுவாமிகள், தமது 79ஆவது வயதில் இதே நாளில் சென்னை, திருவான்மியூரில் மகாசமாதி அடைந்தார். பாம்பன் சுவாமிகளின் மகாசமாதியில் ஆண்டுதோறும் மார்கழி வளர்பிறை பிரதமையில் மயூர வாகன சேவன விழா நடைபெறுகிறது. அன்று சுவாமிகளின் அடியார்கள், சுவாமிகள் இயற்றிய பாடல்களைப் பாடி முருகன் அருளைப் பெறுவர்.
சென்னை சென்ட்ரல் ரயில் நிலையம் அருகில் 1900 ல் திறக்கப்பட்ட சென்னை நகரின் மிகப்பெரிய வணிக வளாகமான மூர் மார்க்கெட் (Moore Market ) மின்கசிவு காரணமாக தீயில் எரிந்து அழிந்த தினம் பழைய, புதிய புத்தகங்கள்; வளர்ப்புப் பிராணிகள், பேனா, கைக்கடிகாரம், கிராமஃபோன் இசைத்தட்டுகள், சினிமா புரொஜெக்டர்கள், பழங்காலக் கலைப் பொருள்கள், பல்வேறு நாடுகளின் நாணயங்கள், பொம்மைகள், துணிகள், சாமான்கள் மற்றும் ரிப்பேர் கடைகள் என காண்போரைத் திகைக்கச் செய்யும் அளவுக்கு பொருள்களைத் தன்னகத்தே கொண்டு ஒரு நிரந்தர அதிசயமாக மூர் மார்க்கெட் இயங்கிக் கொண்டிருந்தது. மெட்ராஸின் அன்றைய பள்ளி, கல்லூரி மாணவர்கள் மற்றும் தீவிர வாசகர்களின் புத்தகத் தேவையை மூர் மார்க்கெட் நிறைவேற்றியிருக்கிறது; பல்துறை புத்தகங்கள் குறித்த புத்தக வியாபாரிகளின் அறிவு பிரமிக்கத்தக்கதாய் இருந்திருக்கிறது; அவர்களில் பெரும்பாலானோர் பள்ளிப் படிப்பைக் கூட முடித்திராதவர்கள் என்பது மேலும் பிரமிப்பைத் தரவல்லது. “புத்தகக் கடைகளில் புத்தகம் வாங்க வேண்டும் என்றில்லை. நின்றபடியே படிக்கலாம். விடுபட்ட பகுதிகளை அடுத்த நாள் போய்ப் படிக்கலாம். இந்தத் தொடர் வாசிப்புக்கு ஒரு நாளைக்கு இரண்டணா வாங்கினார்கள். படிக்கும் புத்தகங்கள் தவிர பார்க்கும் புத்தகங்களும் உள்ளே ரகசியமாக வைக்கப்பட்டிருக்கும். அந்த நாளில் போலீஸ் அதிகம் கண்ணில் படாதிருந்தாலும் பயப்படுவார்கள். ஆதலால் இந்தப் புத்தகங்கள் விற்கப்படாது. கட்டணம் அதிகம்” என்று மூர் மார்க்கெட்டின் புத்தகக் கடைகள் பற்றி அசோகமித்திரன் எழுதி இருக்கிறார். காலப்போக்கில் மெட்ராஸின் முதன்மைச் சுற்றுலாத் தளமாக மூர் மார்க்கெட் மாறியது. மெட்ராஸுக்கு வரும் எவரும், ஒருவித கொண்டாட்ட மனநிலையைத் தரும் மூர் மார்க்கெட்டைப் பார்வையிடாமல் திரும்பிச் செல்ல முடியாத நிலை உருவானது. மெட்ராஸ் விரிவடையத் தொடங்கியபோது இங்கும் இடப்பற்றாக்குறை மிகப்பெரிய பிரச்னையாக உருவெடுத்தது. உயிரியல் பூங்காவில் இடப்பற்றாக்குறை ஏற்பட்டதால், வண்டலூருக்கு அது இடமாற்றம் செய்யப்பட்டது; அருகில் புதிய விளையாட்டரங்கம் நிர்மாணிக்கப்பட, பூங்காக்களின் பரப்பளவு வெகுவாகக் குறையத் தொடங்கியது. மெட்ராஸின் நுரையீரல் என்று போற்றப்பட்ட இந்தப் பூங்கா, சிறிய பகுதியாக சுருங்கிப் போனது. பூங்காவை வைத்து ‘பூங்கா நகர்’ என்று பெயரிடப்பட்ட இந்தப் பகுதியில், ஒரு கட்டத்தில் பெயரில் மட்டுமே பூங்கா தங்கிவிட்டது. இந்தப் பின்னணியில்தான் தென்னக ரயில்வே சென்ட்ரல் ரயில் நிலையத்தையும் விரிவுபடுத்தி, புதிய ரயில் பாதைகளை அமைத்து நவீன புறநகர் முனையத்தை உருவாக்கும் திட்டத்தை முன்னெடுத்தது. இதற்கு நிறைய இடம் தேவைப்பட்ட நிலையில், தென்னக ரயில்வே கைநீட்டிய இடம் மூர் மார்க்கெட் வளாகம்! தென்னக ரயில்வேயின் இந்தக் கோரிக்கை மூர் மார்க்கெட் வளாக வியாபாரிகளிடையே மிகப்பெரிய கொந்தளிப்பை உண்டு பண்ணியது. சுமார் 800 கடைகளைக் கொண்டு நகரின் முக்கிய வணிக மையமாக இயங்கிவந்த மூர் மார்க்கெட், ஆயிரக்கணக்கானோரின் வாழ்வாதாரமாக விளங்கியது. இந்தப் பின்னணியில்தான், மூர் மார்க்கெட் வியாபாரிகளோ, மெட்ராஸ்வாசிகளோ எதிர்பாராத நிலையில், அந்தக் கோரம் அரங்கேறியது. ஆம், மூர் மார்க்கெட் பற்றி எரிந்தது. 1985 மே 29 அன்று இரவு, மூர் மார்க்கெட் வளாகக் கடை ஒன்றில் ஏற்பட்ட மின் கசிவின் காரணமாக ஏற்பட்ட தீ, வேகமாக மற்ற கடைகளுக்கும் பரவியது. இரவு நேரம் என்பதால் தீ பிடித்த விவரம் கடைக்காரர்கள் யாருக்கும் உடனடியாகத் தெரியவில்லை. கட்டடம் முழுவதும் கொழுந்துவிட்டு எரியும் போதுதான் தெரியவந்தது. தீயணைப்பு படையினர் 11 மணி நேரம் போராடி தீயை அணைத்தார்கள்; இடையில் தண்ணீர் பற்றாக்குறையால், அருலிருந்த பக்கிங்ஹாம் கால்வாயிலிருந்து தண்ணீர் எடுத்துவந்த அவலமும் அரங்கேறியது. விரல்விட்டு எண்ணக்கூடிய அளவுக்கு ஒன்றிரண்டு கடைகளே தப்பின. படையெடுப்பிற்குப் பிறகு அழிந்து போன நகரம் போல மூர் மார்க்கெட் காட்சி அளித்தது என எரிந்து முடிந்த மூர் மார்க்கெட்டை நேரில் பார்த்தவர்கள் கூறினர். 85 ஆண்டுகால பாரம்பர்யமிக்க, மெட்ராஸ்வாசிகளின் வாழ்வோடும் உணர்வோடும் இரண்டறக் கலந்துவிட்ட, ஆயிரமாயிரம் குடும்பங்களுக்கு வாழ்வாதாரமாக விளங்கிய மூர் மார்க்கெட் அழிந்தது தாள முடியாத சோகத்தை நகரில் பரவச் செய்தது. இந்தத் தீவிபத்தில் ஏற்பட்ட சேதம் சுமார் 12 கோடி என்று அப்போது மதிப்பிடப்பட்டது. ஆனால், காலத்தையும் மீறி நின்ற அந்தக் கட்டடத்தில் இருந்த பொருள்களின் உண்மையான மதிப்பு உண்மையில் பல நூறு கோடிகளைத் தாண்டும். மின்சாரக் கசிவினால் ஏற்பட்ட விபத்து என்று அப்போது காரணம் கூறப்பட்டாலும், அதன் உண்மையான காரணம் என்ன என்பது முழுமையாக வெளிவராமலேயே போனது. அந்தக் காலத்தில் சென்னையின் வரலாற்றில் மிகவும் பரபரப்பாகப் பேசப்பட்ட சம்பவங்களில் ஒன்றாக இது மாறியது.
வங்காளதேசத்தில் நிகழ்ந்த இராணுவப் புரட்சியில் அப்போதைய அரசுத்தலைவர் (President) ஜியாவுர் ரகுமான் (Ziaur Rahman) இராணுவத்தினரால் சுட்டுக் கொல்லப்பட்டார். நிகழ்வின் பின்னணி: ஜியாவுர் ரகுமான் வங்காளதேச விடுதலைப் போரில் ஒரு முக்கியத் தளபதியாகப் பங்காற்றினார். 1975 ஆம் ஆண்டில் ஷேக் முஜிபுர் ரகுமான் படுகொலை செய்யப்பட்ட பிறகு ஏற்பட்ட அரசியல் குழப்பங்களுக்கு மத்தியில், ஜியாவுர் ரகுமான் 1977 இல் வங்காளதேசத்தின் அரசுத்தலைவராகப் பதவியேற்றார். அவர் தனது ஆட்சிக்காலத்தில் பல பொருளாதார சீர்திருத்தங்களை மேற்கொண்டார். படுகொலை: 1981 மே 30 அன்று, ஜியாவுர் ரகுமான் சிட்டகாங் (Chittagong) நகரில் சுற்றுப்பயணம் மேற்கொண்டிருந்தபோது, மேஜர் ஜெனரல் மன்சூர் (Major General Abul Manzoor) தலைமையிலான ஒரு இராணுவக் குழுவால் படுகொலை செய்யப்பட்டார். இந்தப் படுகொலை ஒரு தோல்வியுற்ற இராணுவப் புரட்சியின் விளைவாக ஏற்பட்டது. விளைவுகள்: ஜியாவுர் ரகுமானின் படுகொலை வங்காளதேச அரசியலில் பெரும் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது. அவரது மரணத்திற்குப் பிறகு, அப்போதைய இராணுவத் தளபதி லெப்டினன்ட் ஜெனரல் எர்ஷத் (Hussain Muhammad Ershad) ஆட்சிக்கு வந்தார். இந்த நிகழ்வு வங்காளதேசத்தின் அரசியல் ஸ்திரத்தன்மைக்கு ஒரு பின்னடைவாக அமைந்தது, மேலும் இராணுவத்தின் செல்வாக்கு அரசியலில் அதிகரித்தது. இந்த நாள் வங்காளதேச வரலாற்றில் ஒரு முக்கியமான, துயரமான நிகழ்வாக நினைவுகூரப்படுகிறது.
